Jesus var ein ekstremt lite "seakersensitive" predikant. Han sjokkerte med orda sine, og ikkje minst i Johannes 6. Her er orda så skarpe at mange læresveinar valde å gå frå han. Men Jesus sa ikkje noko overflødig. Alt han seier er sant og heilt naudsynt. Lytt gjerne til talen.
http://www.mediafire.com/listen/dlz9wumhgqm2z8l/Johannes_6,52-71._Tale_13.aug..WMA
onsdag 13. august 2014
tirsdag 12. august 2014
Grunntankar i Romarbrevet XXXII. Kap.10,14-21
Trua på Jesus er ei gåve frå Gud. Men denne gåva kjem ikkje til oss gjennom lause lufta, men gjennom Guds ord. Det er difor det er så viktig for alle menneske å lesa Bibelen, og eksponera seg for kristen forkynning. Når me anerkjenner Bibelen som Guds ord, skaper ordet tru i oss og gjer oss til sanne kristne. Den som vil finna Gud, må leita der Gud er å finna, nemleg i sitt dyrebare ord.
Det er denne erkjenninga som m.a. ligg bak Jesu misjonsbefaling når han seier: "Gå ut og forkynn evangeliet for all skapningen" (Markus 16,15). Trua kjem altså av forkynninga, og dersom det er lite forkynning i eit samfunn, er det også lite tru å spora. Difor skriv Paulus til venen sin Timoteus: " forkynn Ordet, stå klar i tide og utide, vis til rette, tal til tukt og tal til trøyst og gjer alt med tolmodig undervisning.,"
Det er lite sann kristen tru i Noreg i dag fordi folk flest sjeldan blir eksponerte for kristen forkynning. Samanhengen er eintydig: Guds rike går attende i landet vårt fordi kristne sjeldan eller aldri deler evangeliet med sine medmenneske. Me har så lite på hjarta, noko som igjen botnar i at me sjølve sjeldan les i Bibelen og høyrer Guds ord forkynt.
Nøkkelen ligg altså i Ordet lest, høyrt, forkynt og praktisert. Skjer dette i liva våre, er resultatet gjeve: Menneske kjem til tru på Jesus, blir frelst frå sine synder og får borgarrett hos Gud. Dei som ikkje var eit folk, blir Guds folk, skriv apostelen her.
Det er også tilfelle med det jødiske folket. Gjennom to tusen år har dei stått imot evangeliet om Jesus Kristus. Men enno rettar den gode Gud hendene sine ut mot dette trassige folket, og som me skal sjå i kapittel 11: ein dag vil dei springa inn i Jesu famn. Men meir om det seinare.
Det er denne erkjenninga som m.a. ligg bak Jesu misjonsbefaling når han seier: "Gå ut og forkynn evangeliet for all skapningen" (Markus 16,15). Trua kjem altså av forkynninga, og dersom det er lite forkynning i eit samfunn, er det også lite tru å spora. Difor skriv Paulus til venen sin Timoteus: " forkynn Ordet, stå klar i tide og utide, vis til rette, tal til tukt og tal til trøyst og gjer alt med tolmodig undervisning.,"
Det er lite sann kristen tru i Noreg i dag fordi folk flest sjeldan blir eksponerte for kristen forkynning. Samanhengen er eintydig: Guds rike går attende i landet vårt fordi kristne sjeldan eller aldri deler evangeliet med sine medmenneske. Me har så lite på hjarta, noko som igjen botnar i at me sjølve sjeldan les i Bibelen og høyrer Guds ord forkynt.
Nøkkelen ligg altså i Ordet lest, høyrt, forkynt og praktisert. Skjer dette i liva våre, er resultatet gjeve: Menneske kjem til tru på Jesus, blir frelst frå sine synder og får borgarrett hos Gud. Dei som ikkje var eit folk, blir Guds folk, skriv apostelen her.
Det er også tilfelle med det jødiske folket. Gjennom to tusen år har dei stått imot evangeliet om Jesus Kristus. Men enno rettar den gode Gud hendene sine ut mot dette trassige folket, og som me skal sjå i kapittel 11: ein dag vil dei springa inn i Jesu famn. Men meir om det seinare.
Etiketter:
Bibelen,
forkynning,
Guds ord,
misjonsbefalinga,
Timoteus,
tru
søndag 10. august 2014
Grunntankar i Romarbrevet XXXI. Kap 10,5-13
Denne teksten lærer oss at Gud er nær. Han er i sitt eige ord. Det er berre å ta fram Bibelen og lesa, så er han hos deg. Han er også i munnen og orda til alle som sannar at Jesus er Herre, og i hjarta til alle som trur at Jesus lever. Så du treng ikkje reisa langt for å oppleva Gud. Han kan du oppleva og erfara her og no og kvar dag så lenge du lever.
Jødane trudde at dei kunne bli rettferdige for Gud ved å perfeksjonera seg og bli meir og meir lovlydige. Men det går ikkje. Rettferda er ligg i hjarta, og rettferdig er berre den som har teke imot tilgjeving for syndene sine og blitt forvandla i hjarta av Guds kjærleik.
Ingen er kristne ved å framstå som kristne. Ytre gode gjerningar kan lett vera eit skalkeskjul for indre vonde lyster. Ein blir kristen ved å ta imot Guds kjærleik og rettferd som ei gåve. Det er ei kraftfull gåve som formidlar nytt og intenst liv til alle som tek imot henne, og ein vert rettferdig på innsida.
Den indre rettferda handlar om å tru på og elska Gud.
Det kan me ikkje utan først å ha opplevd og erfart Guds eigen kjærleik til oss.
Me elskar fordi han elska oss først, skriv Johannes ein plass. Når me blir bada i Guds ufortente kjærleik og nåde, må synda og vondskapen vika frå oss, og me kjem til liv i Gud, og hans framtid blir vår. Og i dette skal me ikkje bli skuffa. Ingen som trur på Jesus vil bli skuffa. Alt han har sagt av håpefulle ting om himmelen, vil gå i oppfylling, og alle som ber til Jesus, vil bli frelst, dvs. dela æva med han.
Denne teksten set mangt på plass for oss. Verda er full av nasjonalisme og rasisme. Dette kjem ikkje frå Gud, men frå djevelen. For Gud er alle like mykje verd, jødar, grekarar, arabarar, nordmenn osv, og han er rik nok for alle som kallar på han. Han har ressursar til å møta eitkvart behov hos eitkvart menneske på kloden til eikvar tid. For ein herleg Gud me har, og han vil at me skal sjå på kvarandre som søsken og elska kvarandre slik.
Abonner på:
Innlegg (Atom)