Omvending og frelse

Bibelen er veldig oppteken av at me menneske må vende om.
Skal me bli frelst, må me venda oss bort frå syndene våre og til Gud.
Me kan ikkje kombinera eit liv i synd saman med eit liv i samfunn med Gud.

I Jesaja 55:7 les me at Herren vil syna miskunn mot dei som vender om til han.
Både Johannes døyparen og Jesus forkynte at folk skulle venda om til Gud fordi himmelriket var nær. For å få del i det nærverande himmelriket, måtte dei snu seg bort frå egoisme, løgn, hor, sinne, vald, materialisme og all slags lureri og hykleri.

Me kan ikkje både følgja våre eigne syndige instinkt samstundes som me følgjer Jesus. Det går berre ikkje. Det er å kombinera eld og vatn. Me berre lurer oss sjølve ved å tru at Gud godkjenner oss utan at han gjer det. Det er ein farleg situasjon å leva i. Det skal vera sikkert. Skarar av menneske har i god tru hamna i den evige fortapinga. Dei ville ikkje ta eit oppgjer med syndene sine, men dei ville så gjerne tilhøyra Gud.

Men her kjem Bibelen oss til hjelp og syner oss kva me må venda oss bort frå for å kunna leva som sanne barn av Gud, menneske med himmelen som destinasjon. I Markus 7 set Jesus namn på det meste av det me må forkasta og venda om frå: eigesjuke, hor, tjuveri, mord, ekteskapsbrot, vondskap, svik, utukt, misunning, spott, hovmot og vitløyse.

Er liva våre prega av slike ting, definerer me oss sjølve utanfor Guds rike.

Men me kan ikkje berre luka djevelskapen ut av hjarto våre, og bestemma oss for å ikkje gjera slike ting lenger. Me må innrømma det som synd, be Gud om å tilgje oss, og for alvor å  begynna å følgja Jesus som elskar oss og som betalte for alle våre misgjerningar med sitt dyrebare blod. Då får me fred med Gud, og me får ei framtid saman med Gud, og Den heilage ande kjem over oss og hjelper oss å halda djevelskapen i sjakk hos oss. Han fyller oss med Jesus. Ingen kan sigra over synd i eiga kraft, berre i Guds. Men hans kraft forvandlar liva våre, og bur han i oss, og gjer me han rom, pregar han måten me tenkjer og lever på, og han gjev oss guddommeleg utstråling. Alt av nåde. 

Medlemsutvikling for trussamfunn utanfor Den norske kyrkja (DNK) i tida 1980-2017

Eg kom i går over ein tabell frå Statistisk sentralbyrå om overnemnde sak. Tabellen finn du nedst i dette blogginnlegget.
Det var  ganske interessant lesning.

Statistikken syner ein klår tendens: Stor framgang for Den romersk katolske kyrkja, for dei muslimske trussamfunna, for buddhismen og hinduismen og for Humanetisk forbund, som er ein representant for sekularismen.

I 1980 var det omlag 1000 menneske som var medlemmer av eit muslimsk trussamfunn. I 2017 hadde dette talet vakse til rundt 153000, noko som gjer islam til den største trusretninga utanfor DNK.

På ein god andre plass kjem Den romersk katolske kyrkja. I 1980 var det 13923 registrerte katolikkar i Noreg. I 2017 var det 152022.

Kva ligg bak framgangen til muslimane og katolikkane? Stort sett handlar det om innvandring.  Men noko kan også skuldast høgare reproduksjon enn det som tilfelle er i befolkninga elles.

Dei protestantiske kyrkjesamfunna har stort sett gått attende i tilslutning, alle så nær som Misjonsforbundet som har att ein jamn vekst frå 5510 medlemmer i 1980 til 10843 i 2017. Den Evangelisk Lutherske Frikyrkje har det gått litt opp og ned med. Var oppe 20360 i 1990 og talde i 2017 19552 medlemmer.

Men kva er det som har skjedd med pinsevenene i Noreg? I 1980 var det 42515 døypte medlemmer. Dette talet vaks til 46944 i 2003, men så sokk det merkeleg nok til 39263 i 2017. Me kan berre undra oss over korleis det har gått til. Handlar det om utarmande splittelsar på lokalt nivå? Eg veit ikkje, men eg trur dette kan vera ein delforklaring.

Men det protestantiske kyrkjesamfunnet som har gått mest attende, både reelt og i prosent, er Metodistkyrkja. I 1980 var det 17110 metodistar i Noreg, medan det i 2017 var 10432. Kan dette ha samanheng med liberal teologi? Me veit at liberal og bibelkritisk teologi har slått djupe røter i dette kyrkjesamfunnet, og over alt i verda der dette skjer, blir forkynninga kraftlaus, misjonsiveren kolnar, det blir langt mellom kvar ny kristen, mange fell frå Gud og forsvinn frå kyrkjelydane.

Det ser ut til at alle kristne kyrkjesamfunn har grunn til studera Misjonsforbundet nærare. Kva ligg bak suksessen? Kanskje finn me det i mottoet deira "Guds barns enhet og synderes frelse"? Er det varme fellesskap i kombinasjon med at ein viss prosent av medlemmene lever misjonale liv som er nøkkelen til framgang? Eg trur det.

Samfunn utanom Den norske kyrkja	2017	2003	1990	1980
* Muslimske trussamfunn	153 069	75 761	19 189	1 006
Den romersk-katolske kirke	152 022	44 153	26 850	13 923
* Human-Etisk Forbund	89 782	69 807	49 428
Pinsemenigheiter	39 263	46 944	43 471	42 518
Islandske, finske og svenske lutherske kyrkjer	11 839
Den evangelisk-lutherske frikirke	19 552	19 469	20 360	19 357
* Buddhistiske trussamfunn	17 351	8 934	3 012
Ortodokse kyrkjesamfunn	21 993	4 868	1 222
–Jehovas Vitner	12 479	14 580	14 749
Metodistkirken	10 432	12 642	15 447	17 120
Misjonsforbundet	10 843	9 050	7 416	5 510
Det Norske Baptistsamfunn	10 510	10 260	11 836	12 098
Den Kristelige Menighet (Smiths Venner)	8 417
* Hinduistiske trussamfunn	8 965	3 184	1 636 (i 1995)
Syvendedags Adventistkirken(Adventistsamfunnet)	4 695	5 269	6 631	6 595
–Jesu Kristi Kirke av de siste dagers hellige (mormonane)	4 618 [2]
De Frie Evangeliske Forsamlinger	3 169	3 987	2 054
Det evangelisk-lutherske kirkesamfunn	3 172	3 826	3 510	3 744
Kristne senter[3]	2 965	3 572	619
* Sikhisme	3 654	2 404	1 334
–Kristensamfundet (antroposofisk)	2 483	2 401	1 389
* Humanistforbundet	1 193 (i 2014)
* Baha'i-samfunnet i Norge	1 149		667 (i 1995)
* Holistisk Forbund	876 (i 2014)
* Det Mosaiske Trossamfund	769	926	1 000	915
Andre trussamfunn	27 600