Menneskerettsfråsegna artikkel 7

 "Alle er like for lova, og har utan diskriminering rett til same vern av lova. Alle har krav på same vern mot diskriminering i strid med denne fråsegna, og mot ein kvar oppfordring til slik diskriminering."

Diskriminering er det same som forskjellsbehandling. Denne artikkelen handlar ikkje direkte om diskriminering i og for seg. I mange situasjonar er diskriminering heilt naudsynt, til dømes i skulesamanheng der kvart barn på handsamast etter dei føresetnader dei har, og ofte må jenter og gutar handsamast ulikt. Men det denne artikkelen handlar om er at det er dei same lovene som skal gjelda for alle vaksne personar i eit land uansett kjønn, etnisk bakgrunn, nasjonalitet osv. 

Men det er jo ikkje slik. I India t.d. er dei kastelause så godt som rettslause, og religiøse minoritetar i Pakistan er svært utsette for å bli tiltalte for blasfemi i dømde til livsvarig fengsel, eller til døden. I dette landet er ikkje lovene laga for å verna minoritetar, men for å gjera livet vanskeleg for dei. 

Og igjen ser me det: Ufødde barn er heller ikkje verna av lova slik som fødde barn. Så lovene om sjølvbestemt abort kan ikkje stå seg heller mot artikkel 7 i Menneskerettsfråsegna. 

Menneskerettsfråsegna artikkel 6

 "Eitkvart menneske har overalt krav på bli rekna som eit rettssubjekt!"

Å vera eit rettssubjekt er å vera verna av eit lands lover, og ikkje bli straffa utan lov og dom. 
Det inneber også retten til å bli registrert i manntal, og til å stå ansvarleg for sitt eige liv. 

Under den 2.verdskrigen var korkje jødar eller sigøynarar rekna som rettssubjekt, og vart utsett for brutal etnisk reinsing. 

I våre dagar er det slik at mange kinesiske barn vert fødde "ulovleg" utan at dei vert registrert noko register, og barna går gjennom sitt korte liv utan rett til helsehjelp og utdanning. Dei eksisterer ikkje i nokon manntal på jorda, og er i praksis rettslause. Det gjeld også ein god del sigøynarar i Europa som lever utanfor samfunnet og er på eit vis "ikkje-eksisterande". 

Ufødde barn blir ikkje rekna som rettssubjekt i store deler av verda. I Noreg ikkje før etter veke 12, og no ser det ut til at dette vert skubba framover til veke 18. Desse kan ikkje ein gong nyta den mest grunnleggjande av alle menneskerettar: retten til liv. Slik er det trass i at denne artikkelen snakkar om "eitkvart menneske". Det er vanskeleg å grunngje kvifor ufødde barn ikkje kjem inn under nemninga "eitkvart menneske". 

Å fråta nokon retten til å vera eit rettssubjekt er eit offentleg brotsverk, ikkje noko mindre, og det krenkar Menneskerettsfråsegna artikkel 6.

REFORMASJONSDAGEN

Det er REFORMASJONSDAGEN i dag, og me har alle grunn til å gratulera kvarandre. For 504 år sidan offentleggjorde Martin Luther sin protest mot den skammelege avlatshandelen som Den romersk katolske kyrkja hadde sett i gong for å finansiera bygginga av Peterskyrkja i Rom, og sikkert også nokre andre av Pave Leo X sine vanvittige byggeprosjekt i "den evige stad". Leo var i det heile eit ødeland som tømte kyrkjekassa for pengar. Han hadde alltid trong for meir, noko som motiverte han sterkt til setja i gong denne kreative og proaktive formen for avlatshandel. Dei som kjøpte avlatsbrev kunne korta ned den tida dei sjølve, eller slekt og vener, måtte tilbringa i skirsrselden før dei kunne stiga inn i himmelriet. Slik vart avlatsbreva marknadsførte. Kyrkja sat med nøkkelen til hjelpa folk med eit problem kyrkja sjølv hadde konstruert, og hjelp skulle folk få, berre dei ville betala. 

31.oktober 1517 kom til å endra retningen på verdshistoria. Det er ingen tvil om det. Med dei 95 tesane som han spikra opp på døra til slottskyrkja i Wittenberg, problematiserte Luther heile avlatshandelen, og avviste heile greia som paveleg oppspinn. Det utløyste ei kraft som skapte store endringar i verda. 

Martin Luther vart lyst i bann, og etter riksdagen i Worms i 1521 vart han også fredlaus. Du skjønar at når den kristne forkynninga trugar folks inntekstgrunnlag, bryt det som regel ut forfølging mot forkynnaren. Mammons makt er formidabel. 

Me såg det også i Jesu liv. Det var då han jaga ut pengvekslarane i templet på Palmesøndag, at det vart fortgang i prosessen med å få han drepen. Det gjekk mindre enn ei veke før det var overstått.

Reformasjonen starta 31.oktober 1517, men utvikla seg med stor fart heile det neste tiåret. Det vart ikkje berre slutt på avlatshandel. Sølibatet for prestar vart avvikla. Likeeins læra om at paven er ufeilbarleg, Folk trong ikkje lenger svelgja unna alt det som prestane sa. Dei fekk Bibelen omsett til morsmåla sine. slik at dei sjølve kunne lesa Guds ord, og vurdera om det som vart sagt dei heldt mål.  Då evangeliet om Jesus vart gjenoppdaga i sin edle form, var det som om sola stod opp over Europa. Dei oppdaga at Guds frelse er ei gåve som me menneske berre kan ta imot i tru. Og då folk skjøna DET, braut jubelen laus i alle land, og sidan den tida har denne mektige bodskapen om Jesus spreidd seg over heile verda, og gleda vil ingen ende ta. 

Ny fransk lov sikrar staten rett til omfattande overvaking av evangeliske kristne kyrkjer

Den 25 august vart i ny separatistlov vedteken av det franske parlamentet. Dette er den største og mest radikale åtaket på religionsfridomen i landet på over 100 år, og har direkte betydning for korleis evangeliet framover kan delast med andre, melder David Broussard, leiar for den evangeliske kyrkjeplantingsrørsla "Impact France". I revolusjonens Frankrike har det heilt sidan 1905 vore eit strengt skilje mellom stat og kyrkje, dei har levd kvar sine liv, men den nye lova opnar for at staten no kan overvaka kyrkjene på ein heilt ny måte. Kva inneber det? Jo, no kan dei stenga kyrkjer, bøteleggja og fengsla pastorar og utvisa misjonærar dersom dei ikkje tilfredsstiller ei mengde med krav, eller om dei t.d. fremjar idèar, teoriar, forslag eller aktivitetar som rettferdiggjer hat og vald mot enkeltpersonar eller grupper. Omgrepet "hat" har i vår tid fått ei svært vid tolking og rommar alt frå ekte hat til kritikk av den nye kjønnsideologien som etter kvart pregar både lovverk og undervisningsplanar i vest-europeiske statar. Ein pastor som åtvarar mot homofile handlingar, eller som forkynner to-kjønnslæra, kan stå i fare for å bli tiltalt og straffa med inntil 6 mnd i fengsel, eller 75000 euro (800 000 kroner) i bot.

I tillegg til dette må no kvar kyrkjelyd søkja om ny godkjenning kvart 5. år. Alle gåver som kyrkjene får må registrerast på namn. Anonyme gåver kan staten dra inn i statskassa. Gåver frå utlandet kan ein risikera å måtta returnera.

Den nye lova vert implementert frå 1.januar 2022, og er i følgje Broussard, heilt på linje med liknande lover i Russland, Kviterussland og Bulgaria.

Opprinneleg var det trongen for å kontrollera radikale islamistiske miljø som låg bak lovarbeidet. Frankrike har vore råka av mange terroråtak dei siste åra. Det forstår me. Men den nye lova råkar mykje breiare, og Broussard meiner det er tilsikta ut frå at mange opplever den framgangen som evangeliske kyrkjer har i Frankrike som eit trugande fenomen, noko som er klårt uttalt i nasjonalforsamlinga av innanriksministeren, M Gerald Darmanin.

Det er all mogeleg grunn for oss å be for kyrkja i Frankrike, om styrke, pågangsmot og visdom når dei no meir og meir kjem i statens skrustikke.

Og så må me vera vakne. Frankrike er dominerande i EU, og dersom franske lover vert innarbeidd i EU-systemet, vil dei også vera gjeldande for Noreg.

Kan ein biskop avskaffa helvete som ein evig straffeplass for syndarar?

 Biskop Herborg Finnset har ikkje mandat til å endra Skriftene. Ho har forplikta seg på å forkynna Guds ord i samsvar med Bibelen og vedkjenningsskriftene. Når ho påtek seg å avskaffa helvete som ein evig straffeplass, går ho imot Jesus si forkynning om desse tinga og sviktar kallet sitt. Det er beklageleg. For ho burde visst, og veit det vel også, at einaste måten å koma seg unna Guds vreide over synda på er å ta sin tilflukt til Jesus som leid seg gjennom helvetessmertene for oss alle. Det var jo ikkje for ingenting at Gud ofra Sonen sin og let han gjennomleva det store mørkret på krossen. Dette veit biskopen godt, og må ta forstanden fatt og venda seg bort frå den forføreriske vranglæra ho no forkynner.

Skuffelsar

 I dag vil eg skriva og snakka om skuffelsar. Det er noko me alle opplever. Ingen kjem utanom. Me kan vera skuffa over oss sjølve, over andre menneske, over ting som skjer, eller til og med over Gud.

Og det er dette siste eg vil fokusera på.

I Bibelen les me om Israelsfolket som vart tørste då dei gjekk gjennom ørkenen saman med Moses.

Etterkvart vart tørsten så stor at dei uttrykte harme over at Moses hadde ført dei ut av Egypt berre for å døy av vassmangel i ukjent land.

Dei hadde trudd på Moses sitt prosjekt, og dei hadde på underfullt vis blitt berga gjennom Raudehavet. Dei hadde sett Guds mektige hand splitta havet i to slik at dei trygt kunne gå over til Sinaihalvøya. Og dei må ha tenkt: For ein Gud me har, ein Gud som elskar oss og som frelser oss frå våre fiendar. Det enda med lovsong og dans på stranda. Gleda var enorm.

Men no var dei tørste, og alt var gløymt.

Hadde ikkje Gud sagt at dei skulle få koma til eit land som flaut av mjølk og honning, og så var det berre sand og stein og langt mellom vasskjeldene.

Og så kom det over dei ein skuffelse som førte til opprørsstemning i leiren.

I 2. Mosebok 17 les me at det gjekk så langt at dei ville steina Moses.

Skuffelsen vekte mordtankar i hjarto deira.

Skuffelsar kan vera farlege.

Ja, Gud gav dei vatn. Moses slo med staven sin på fjellet og vatnet strøymde fram. Men pga dei harde og vantru hjarto sine vart israelittane straffa, dei fekk ikkje koma inn i landet som Herren hadde lova dei. Dei måtte virra rundt i øydemarka i 40 år.

Difor les me slik i Hebrearbrevet 3,11-12:

Sjå til, sysken, at ikkje nokon av dykk blir vond og vantruande i hjartet og fell frå den levande Gud. 13 Set heller mot i kvarandre kvar dag, så lenge det heiter «i dag», så ikkje nokon av dykk skal la seg forføra av synda og bli forherda.

Det er ei forføring i skuffelsen, og når skuffelsane fører til at me blir fulle av vantru, sinne og hat, stenger me Gud ute frå liva våre, og dei som det gjer, stenger seg også ute frå Guds evige rike.

Judas Iskariot var skuffa på Jesus. Han hadde forventa at Jesus skulle bruka dei karismatiske gåvene og kreftene sine til å ta makta i Israel. Men det skjedde ikkje slik han hadde forventa. I staden begynte Jesus å snakka om liding og død. Judas vart veldig skuffa på Jesus, og skuffelsen vaks til hat og hatet til svik.

Skuffelsar er farlege greier.

Kanskje har ikkje ditt liv blitt så storarta som du hadde ønskt deg. Kanskje har det skjedd ting som har skada deg eller lagt alvorlege hindringar i vegen for deg, eller du har opplevd svik. Og du tenkjer: Kvifor let Gud dette skje med meg? Kvifor avverga han ikkje dette? Osv.

Kjære ven! Prise Herren. Ikkje fokuser på alt det ubegripelege, men på Jesus. Ingen opplevde eit så djupt svik som han gjorde, ingen hadde grunn til å bli skuffa som han, ja, det kan jo til og med henda at han kunne ha grunn til å bli skuffa over deg. Men han slepper det ikkje inn over seg. Han nærer seg av Fars kjærleik, og den som gjer det, blir heilt immun mot skuffelsar. Sjå på Jesus, han som ein gong bar både deg, syndene dine og skuffelsane dine med seg opp på krossen og frelste deg frå det alt med sitt blod, han som stod opp att frå dei døde og som lever saman med deg kvar dag og som fyller deg ein enorm styrke og glede som berre feier alle skuffelsar bort, for det er ikkje plass til både Jesus og skuffelsar i livet ditt. Enten den eine, eller det andre.

Menneskerettane og den kristne trua, del 4. Artikkel 5

 "Ingen må utsetjast for tortur eller grusom, umenneskeleg eller nedverdigande behandling eller straff!" 

Tortur er å påføra smerte i den hensikt å skaffa seg opplysningar om tredjeperson. Det høyrer også med til tortur å truga med å utsetja slekt og vener for overgrep om ein ikkje fortel det overgriparen ønskjer å høyra. 

Tusenvis av menneske vert torturerte kvar einaste dag. Amnesty International har registrert bruk av tortur i 141 av verdas land. Det er eit høgt tal, og land med tortur er ofte folkerike diktaturstatar som Kina. Over halvparten av verdas menneske bur i land der tortur er vanleg praktisert. Sjølv om Kina og alle andre land som driv på med dette har ratifisert Menneskerettsfråsegna, bryt dei henne systematisk utan at nokon stiller dei til ansvar. Kristne og andre religiøse minoritetar i Kina er dagleg utsette for dette, og i særleg grad gjeld det dei muslimske uighurane nord i Xinxiang-provinsen. 

Kristne og opposisjonelle  i Iran vert i stor grad utsette både for tortur og nedverdigande og skadelege soningstilhøve. Dei får gjerne lite mat og vatn, kvinner blir utsette for valdtekter, blir dei sjuke blir dei nekta tilsyn av lege, cellene er gjerne utan vindauga og det psykiske presset mot dei er massivt. 

Som kristne kan må me søka informasjon om denne type urett, og læra oss å protestera kraftfullt. Her er det ingen fridom og tryggleik som me las om i artikkel 3, berre tvang og redsle.