Å kunna skilja det gode frå det vonde. Tale 26. februar

http://www.mediafire.com/?aijjcy1psrhso6o

Vekking i vekkinga. Paulus i Efesos 2.

Bilete syner ein rekonstruksjon av det vidgjetne Artemistemplet som sto i Efesos. Dette bygget vart rekna som eitt av andtikken sine sju underverk.

Framhald på talen om Paulus si gjerning i Efesos:

Dette skjedde i Efesos. Priskilla og Akvilas hadde førebudd Paulus sitt besøk, sikkert i bøn og faste,  og då han kom, manifisterte Anden seg med ein gong på ein ny måte. Ei gruppe menn vart døypt og  fylt av Den heilage ande, dei talte i tunger, profeterte og braut ut i lovprisning av Jesus.  Den nye tida gjorde sitt inntog i Efesos, Guds rike kom til dei. 

Og det skjedde uvanlege under.

Kva er eit vanleg under? Kva er eit uvanleg under?

For oss er vanlege under uvanlege, ikkje sant? 

C. Peter Wagner skriv at i Sør Amerika skil ein mellom under og mirakel. Når Gud fiksar eit organ, er det ein under. Når han let eit amputert organ veksa ut att, er det eit mirakel. Kanskjer er det dette som her vert omtala som eit uvanleg under.  

Nokre sjukdomar skriv seg frå vonde ånder. Demonane er ekstremt destruktive.  Dei bryt ned kropp, sjel og ånd hos vertane sine, og øydelegg sosiale relasjonar.

Demonutdriving var ein velutvikla praksis i jødedomen.  Nokre hadde spesialisert seg på dette. Sønene til Skevas reiste rundt.  Det var ein risikofylt business.

Demonane lever at oppmerksamheit. Det gjer dei sterke. Eg trur desse Skevassønene hadde kome alvorleg på defensiven fordi dei fokuserte på det demoniske, og slik fekk demonane det dei ville ha, nemleg fokus.

Den må dei ikkje få. Då fangar dei oss inn. 

Når Gud manifisterer sitt nærvær mellom oss, vert demonane pressa fram. Då driv me dei ut med myndige ord.  Ikkje noko dikedarier. Me må bruka litt tid av og til. Det kjem an på kor sterke me er i Gud. Men dersom me ikkje gjev opp, må dei ut uansett. Dei har ikkje noko val. Jesu namn er ikkje magisk. Skal me lukkast med å driva ut demonar, må me vera fylte av Den heilage ande. Ånd må møtast med ånd. Det er tale om exousia og dynamis, autoritet og kraft. 

Det er veldig oppmuntrande når demonane manifisterer seg og blir drivne ut. Det er eit teikn på at Guds rike er kome til oss. Det er enormt gledeleg. 

Guds kraft var stor i Efesos. Til og med kleda til Paulus var fulle av kraft. Merkelege saker. Nokon har naturlegvis laga ein praksis rundt dette og sender rundt bøneklutar med lækjedomskraft i. Det er OK, men her er det alltid ein fare for at folk begynner å tenkja magisk. 

Demonutdriving  er ei sak for truande utrusta med Andens kraft. Markus 16.

Mange av dei truande kom og skrifta etter dette.  Skevassønene sin fiasko løyste ut otte for Gud i dei kristne. Omvendinga vart djupare. Dei reinsa heimane sine, og kom med lykkeamulettane og alle dei okkulte bøkene sine som dei så langt ikkje hadde vilja  skilja seg frå med, ting med stor marknadsverdi. Det vart eit flott bål. 50 000 sølvpengar gjekk opp i røyk og flammar. Marknadsverdien var stor, men den reelle verdien derimot var negativ. 

Så mange kristne i dag har ein overflatisk omvending. Dei bekjenner Jesus, men ligg under for syndas makt på ulike livsområde. Det er så mange ting som folk ikkje vil gje frå seg, så mange livsmønster dei synest det er vanskeleg å bryta. Det gjeld både på det religiøse, seksuelle, økonomiske og sosiale området. Ein vil gjerne tilhøyra Jesus, men ein vil ikkje leva så mykje annleis enn før, ein vil vera Guds barn, men ikkje ein etterfølgjar av Jesus. Kor mange av desse som er frelst, veit berre Gud.

Dei gamle snakka om vekking i vekkinga. Det er eit godt uttrykk. Det som hende med Skevassønene løyste ut vekking i vekkinga i Efesos. No kom den store endringa i folks liv.

Dei kom fram med svartebøkene sine og  dei skjulte syndene sine, dei som dei elska og kjela for.  No søkte dei skriftemålet. Eg trur mykje av det vart lagt fram ganske så offentleg. Det vart ei tid med åndeleg kirurgi.

Det er ikkje farleg å leggja seg på Herrens operasjonsbord. Det gjer vondt, ja, men du blir sunn og frisk av det. Når du sannar syndene dine, blir dei løfta bort frå samvitet ditt, og du opplever lækjedom, fridom og nytt frimot. Sjølvsagt. 

Men det er farleg å gå rundt med uoppgjort synd. Det er ein kreftsvulst i sjela som undergrev Andens liv i deg, fører deg bort frå Jesus og inn under Guds evige dom.

Dei som dette måtte gjelda, vil vita om det. Når du høyrer dette, skal du ikkje leita etter uoppgjort synd i livet ditt. Anden vil straks fortelja deg kva dette handlar om dersom det gjeld deg.

Når sist sanna du syndene dine? Når sist gjorde du opp med din neste? Når sist skrifta du for ein bror eller ei søster? Korleis står det til med omvendinga di? For å venda om handlar ikkje berre om å venda seg til Gud, det handlar om å venda seg bort frå synda. Kva synd synest du er OK? Kva synd vil du ha og kosa deg med? Å kosa med synda er å kosa med Bamse brakar. Han er lodden og god, men dødeleg. 

Så breidde Ordet seg ut og fekk framgang ved Herrens makt.

Når vekkinga i vekkinga kjem, og folk for alvor vert fri frå synda, så blir hjarta fullt av Gud, av kjærleik og iver. Vitnemålet om Jesus heng laust, overalt vil det vera  kristne som deler Jesus med folk, og Han er med dei og stadfester Ordet, og evangeliet har framgang ved Herrens makt. 

Det same vil skje her hos oss om me har evne til å høyra Guds ord og gjer etter det. 

Talen i lyd: 

http://www.mediafire.com/?wj575800wicvn0j

Paulus i Efesos I

På si tredje misjonsreise kom Paulus til Efesos, Jonias kulturelle og religiøse hovudstad. Det var som å gå inn i løvehola. Men Paulus var strateg. Han gjekk alltid etter storbyane. Det er desse som bestemmer det åndelege klimaet i eit land. 

Han vart verande i Efesos i 2 år. Det vart ei uvanleg tid både for han og byen. Dette kan du lesa om i Apostelgjerningane 19. I kveld skal eg til Seimsfoss i Kvinnherad og tala over 19,11-20. Her er første delen av talen. Resten kjem i morgon saman med lydfila.

I dag skal me føst og fremst snakka om ATMOSFÆRE. Ikkje lufta me har rundt oss, men det åndsmiljøet me lever i.

Det naturvitskaplege, materialistiske synet på verda pregar dei fleste av oss. Me held oss gjerne til dei tinga som er laga av molekylar. Den fysiske verda.  Den me kan måla og vega.  Det noko trygt med det håndfaste, synest me, det me kan sansa.

Men det synlege er jo vorte til av det usynlege, les me i Hebrearbrevet 11. Det er det me trur, ikkje sant?  Gud er usynleg, og han er opphavet til alt me kan sjå. Slik kan me seia at det usynlege står over det synlege.

Kva er det usynlege? Det som sansane våre ikkje kan registrera. Men våre sansar er høgst avgrensa. Verda er full av reint fysiske fenomen som me ikkje kan registrera. Me kan ikkje sjå UV-stråler,  røntgenstråler, radiobølgjer, tyngdekrafta eller magnetismen. Men desse tinga eksisterer til tusen. Hundar og andre dyr lukter ting som me ikkje har den minste evne til registrera. Men luktene er no der likevel. Og kva med bakteriar, tøffeldyr, virus, molekylar, atomer og  elemtærpartiklane. Hadde du for tohundre år sidan fortalt folk om slike ting, ville dei ledd godt og sagt at du hadde god fantasi.

Poenget mitt er atom  ting er usynlege, betyr det slett ikkje at dei ikkje eksisterer. Saka er: Det eksisterer meir utanfor vårt sanseområde enn innafor!

Paulus skriv i Efesarbrevet 6 om vondskapens åndehær i himmelrommet. Himmelrommet er berre eit anna ord for luftrommet rundt oss, det som er over bakken.  Me kan ikkje sjå dei vonde åndene med augo våre, like lite som me kan sjå Gud, men dei er der likevel og bestemmer i stor grad kva som skjer i miljøa våre.

Ei fallen verd er dominert av vonde ånder som heile tida infiltrerer og pregar oss, og jo meir me lyttar til dei og innrettar oss etter dei, jo større makt får dei over oss og over dei me har rundt oss.

Dei får oss til å synda, til setja våre eigne interesser aller først i liva våre, til å baktala vår neste, kritisera, klaga, strida, utøva vald, misbruka barn,  lyga, lura, intrigera, rusa oss og driva hor. Dei får oss til å ta livet av ufødde barn, til å svikta våre næraste, og dei kan fylla eit menneske med motvilje mot Guds ord, mot kristne forkynnarar og Guds sanne kyrkje. Dei minimaliserer Jesus og gjer han heilt fjern og ubetydeleg person, og dei immuniserer folk mot sorg og anger over synd og vondskap. Dei blir som døde.  Store synder skaper ikkje god marknad for Jesus. Tvert om.

Korleis skal me møta dette? Eg har gode nyheiter: Når me ber, gjer bot for våre eigne og folket sine synder, syng lovsongar, vitnar om Jesus og gjer det gode tek me makta frå dei vonde åndene og pressar dei på defensiven. Guds heilage ande tek då over dominansen i liva våre, hans rike kjem til oss, og dette riket har ei ibuande vekstkraft i seg. Når me lever disippellivet og tek det skikkeleg ut,  Då blir det lett for folk å tru på Jesus, dei vert interesserte i Guds ord, dei kjem for å høyra, det skjer under og teikn som stadfester ordet for menneska.

Grunnvollen og livet. 1. Kor. 3,10-23

http://www.mediafire.com/?rb6ty5hefdrbweh

Paulus i Efesos. Tale Rosendal 3. feb.

http://www.mediafire.com/?fig179xotio69tk

Kan EU forhindra domedag?

Illustrasjonsfoto: Colourbox.com

På ABC - nyheter les me i dag: "EU-basert forskning skal forhindre dommedag." Det var ei fiffig overskrift som set tankane i sving hos oss som trur på Gud. EU er ein mektig organisasjon. Men det kan vel henda dei tek vel mykje på seg når dei vil berga oss frå domedagen.

Vel, sjølvsagt forstår me. EU vil forska på om det er mogeleg å leida asteroidar på veg mot jorda inn i ein ny bane slik at jorda ikkje vert råka av ein stor katastrofe som utslettar alt liv.

Men det at jorda vert råka av ein stor himmellekam er jo ikkje domedag. Domedag kjem når Jesus syner seg på himmelen saman med alle englane i stor makt og herlegdom. Han kjem for å frelsa alle som trur og døma alle som har står han i mot og fornektar namnet hans.  Det kan sjølvsagt ikkje EU stoppa. Så langt rekk ikkje makta i Brussel.

På krossen gjennomlevde Jesus domedag for oss. Difor er han den einaste som kan berga oss frå den evige straff som Gud feller over syndarar. Ingen som trur på han, skal dømast skuldig, les me i Salme 31.

Kven har nøkkelen til frelse i dag? Guds forløyste kyrkjelyd. Det er me som har den bodskapen som kan skapa den trua som bringer folk frå mørkret til lyset, frå mørkers makt og til Gud.

TRU PÅ HERREN JESUS, SÅ SKAL DU BLI FRELST, DU OG DITT HUS.

Invitasjon, til kva?

Kristne forkynnarar har ein tendens til å invitera folk til Jesus på ein løgnaktig måte. Dei legg vekt på at han vil ta bort smertene for folk, fylla behova deira og gjera dei friske og lukkelege. Det er marknadsføring utan ærleg balanse.

Jesus for sin del inviterte folk med tunge bører om å koma til seg. Han ville gje dei kvile. Men kvila låg ikkje i å bli kvitt alle bører, men i det å gå i åk saman med Jesus, og bera hans bører saman med han. Dela kår med han så og seia. Jo, du får gleda av å leggja av synda hos Jesus. Den børa ville og måtte han bera åleine. Men tilbake får du omsorgen for alle syndarar. Du får ikkje gå gjennom livet utan bører.

Ein disippel kan ikkje sky smerten. Jesus seier at ingen kan ha samfunn med han utan at dei gjev opp seg sjølv, tek krossen sin opp og følgjer han. Kross er smerte og død. For nokon er det snakk om martyriet. For oss alle er det snakk om sjølvlivet og eigeninteressene. I livet med Jesus er det mangt me har kjært som me må døy bort frå. Det er disippelkåret.

Dei som inviterer folk til medlemskap i Guds rike må klårgjera både gevinst og kostnad. Det kom nokre grekarar til Jesus og ville følgja han kor han gjekk. Dei fekk til svar: "Fuglane har reir, revane hi, men Menneskesonen har ikkje ein gong det han kan leggja hovudet sitt mot." Me veit ikkje korleis dei tok ein slik bodskap. Men det var sant. Jesus hadde ikkje så mykje å by på av komfort på si vandring mot krossen. Han måtte orientera dei om det.

Kristne i dag er opptatt av komfort. Ein skal ha alt det som folk elles har av hytter og båtar og bilar eller kva det no måtte vera. Men det kan ikkje kombinerast med eit disippelliv, heldigvis.