Tvilsam feiring

 I dag vart grensa for fri abort flytta frå veke 12 til veke 18, og "fosterreduksjon" vart lovleg att. I kveld var toppane i Arbeidarpartiet ute på by`n for å feira. 

Kor kvalmande går det an å oppføra seg? Det skulle vore strengt forbode for vaksne folk å feira ein siger over små barn, særleg når det handlar om små barns liv. 

Slik informasjon gjer at eg ser lyst på dei problema AP har for tida med meiningsmålingar nede på under 17%, med påfølgande bråk. Må dei tapa alt dei har av oppslutning. Dei fortener ikkje å styra dette landet. 

Når språket smuldrar

Språket har til oppgåve å beskriva røyndomen for oss på ein mest mogeleg sann måte. Dersom ikkje det me seier er sant, kommuniserer me på falske premissar. Me forvirrar i staden for å opplysa.

Medviten falsk språkbruk for å oppnå eit ønskja resultat, kallar me propaganda. I den politiske og kulturelle debatten er dette regelen i dag meir enn unnataket.

Oftare og oftare høyrer me til dømes at Israel driv med folkemord i Gaza.

Folkemord skjer, i følgje «FN-konvensjonen om folkemord», når ei gruppe menneske har som mål å utrydda ei anna. Me såg det i Tyrkia under første verdskrigen då muslimske tyrkarar målretta drap 2 millionar kristne armenarar og assyrarar, og under andre verdskrigen då tyske nazistar drap 6 millionar jødar og 3 millionar romfolk. DET var folkemord. Men sivile drepne i krig mellom hærar er ikkje rekna som folkemord, sjølv om det er gale nok. For all del.

Så til neste sak: I spørsmålet om å utvida grensa for sjølvbestemt abort frå 12 til 18 veker, høyrer me enno ein gong slagordet: «Kvinna må ha rett til å bestemma over sin eigen kropp». «Min kropp, mitt val!» Men det er tilslørande språk. For om det er sant at kvinna har denne retten, så har ho ikkje automatisk rett til å bestemma over barnet sitt sin kropp. Her blir språket brukt på ein måte som skal få folk til å tenkja at eit foster er ein del av kvinna sin kropp, noko som lett påviseleg ikkje er sant. «Rett til å bestemma over eigen kropp» er rett og slett rein propaganda.

Dette blir veldig tydeleg når me tenkjer oss kva som vil skje dersom ei kvinne oppsøkte ein lege med krav om å få fjerna blindtarmen utan at det var noko gale med han. Ho hadde blitt sendt rett heim med uforretta sak. Ei kvinne kan nok bestemma om ho vil tatovera kroppen sin, men ingen vil fjerna ein frisk blindtarm eller ein fullt brukbar finger, sjølv om ei kvinne måtte ønskja det, og desse organa påviseleg er hennar eigen kropp.

Ei kvinne veit jo innmari godt at det ikkje er ein del av hennar eigen kropp ho fjernar når ho vel å avbryta eit svangerskap. Det finst jo ikkje eit einaste mentalt friskt menneske som vil fjerna eit friskt organ på sin eigen kropp.

Abortsaka er betent. Eg veit det. Og akkurat difor må me snakka om henne. I dag brukar helsevesenet nyordet «reproduktiv helse» om saka. Det høyrest positivt ut, men er ikkje denne formuleringa  i røynda ei kvitvasking av ein blodraud røyndom? «Reproduktiv helse» er rett og slett språkleg avleiing.

I dag vert det snakka om «kjønnsmangfald» som om det er opplese og vedteke at det finst fleire kjønn enn dei to me alltid har levd med, og som må vera der om slekta skal vidareførast. Kan språk skapa røyndom? Ikkje i det faktiske livet, men så til dei grader inni hovuda på folk. I dag går den politiske eliten fremst i kampen for å få folk til å tru at det eksisterer mange ulike kjønn, noko som er ein rein fiksjon, og dei krev av alle oss andre at me skal ha dei same meininga som dei i denne saka. Det har med «modernitet» å gjera, seier kulturminister Lubna Jaffery.

Slik kan me ta døme etter døme på språkleg oppløysing, noko som diverre ikkje er noko anna enn løgn.

Sanninga kan stundom vera vond. Andre gongar forløysande. Tidvis keisam. Men me må tilstreba oss i all debatt å bruka ord og uttrykk som er sanne dersom verda skal gå framover. Det er ein tankekross at slagorda ser ut til å sigra berre mange nok seier dei høgt nok lenge nok.

KrF i klisteret

 Etter at den unge partileiinga i KrF klarte å pressa Olaug Bollestad ut frå sjefsstolen, er partiet kome inn i ei stor krise. Etter debatten-sendinga i går kveld er me ikkje så mykje klokare med tanke på kva som har skjedd mellom desse folka, men noko veit me: 

1) Olaug Bollestad vart vald som partileiar på Landsmøtet for to år sidan. Dette valet har ikkje dei ungdommelege nestleiarane hatt nemneverdig respekt for. 

2) Olaug Bollestad har ikkje gjort noko gale som det går an å setja ord på for oss andre. Det er snakk om "leiarstil" og "personlegdom" og slike ting som dama ikkje kan forsvara seg mot. Det er ganske klamt å vera vitne til. Her må desse unge passa seg slik at dei ikkje grev ei grav som dei sjølve lett kan koma til å ramla oppi. 

3) Varsla mot henne er framsette av folk som er anonyme. Det er ein forferdeleg uting. Ingen kan forsvara seg mot anonyme varslarar. Me veljarar sit att med ei ekkel kjensle av at dei som skal handsama desse varsla, kan vera dei same som dei som har sendt dei. Og for å ta livet av ei slik førestelling hos oss, bør varslarane stå fram med fullt namn. 

DEMOKRATIET UNDER PRESS

LHBTQ-organisasjonane har definert juni som «sin» månad, og legg i vesentlag grad beslag på det offentlege rommet. Dei av oss som er motstandarar av verdiane deira, synest avgjort at det kan bli litt mykje. Denne månaden skal seksualiteten i alle former og fasongar feirast i heile samfunnet, på skular og på gater og torg, i butikkar og på idrettsbanar, og arme dei som ikkje heiser regnbogeflagget. Då ventar eit massivt negativt fokus i media med påfølgande boikottaksjonar. Thon hoteller erfarte dette i fjor. Ålesund kommune i år. Dei «skeive» kan vera nokså harde i klypa. Det minner meg forresten om eit fenomen som føregår i Mexico der det i mange landsbyar kvart år blir arrangert religiøse festar til ære for katolske helgenar og gamle heidenske gudar. Ikkje alle føler seg heime i slike feiringar (evangeliske kristne), og dei som ikkje blir med,  blir sett på som fiendar av det gode, og ekskluderte frå lokalsamfunnet dei tilhøyrer. Det er paradoksalt at ei foreining som kallar seg FRI, gjennom gapestokktiltak vil «tvinga» verksemder til å markera støtte til prosjektet sitt. Og det er høgst merkeleg at ingen politikarar reiser seg for å forsvara folks demokratiske rett til å ikkje markera pridemånaden, eller folks rett til risikofritt å kritisera pride og ideologien bak. LHBTQ-organisasjonane har høgst udemokratiske haldningar, og det burde vera i politikarane sine interesser å påpeika at alle former for meiningspress er uakseptabelt. Eg ser fram til å sjå at våre folkevalde framover tek ansvar for demokratiet og påtalar uthenging av firma, organisasjonar og institusjonar som av ulike grunnar ikkje ønskjer å markera juni som ein månad for kjønns- og seksualitetsmangfald.

Er islam ein tolerant fredsreligion?

 Mange av verdas kristne kyrkjer opplever det ikkje slik.  Og då snakkar eg i hovudsak om kyrkjer i land der islam er den største religionen.

Lat oss starta i Egypt. 23. april gjekk muslimar til åtak og sette fyr på kristne heimar i landsbyen Al-Fawakher i Minya-provinsen  i Øvre Egypt fordi dei hadde høyrt rykte om at det skulle byggjast ei kyrkje der. Den 26.april øydela ein mobb  grunnmuren og kloakksystemet til ei kyrkje som var under bygging i Al-Kom Al-Ahma, ein by i same provinsen. Dette melder nettstaden stefanus.no. Dei 8 millionar koptiske kristne i Egypt utgjer urbefolkninga i landet. Desse blir stadig utsette for ulike former for forfølging eller diskriminering.

I Algerie er 99% sunnimuslimar. Sidan 2019 har styresmaktene stengt 43 kristne kyrkjer fordi dei har funne ut at dei er «helsefarlege og utrygge». Klårt fabrikkerte grunnar for å eliminera ei aukande interesse for den kristne trua i landet. Parallelt blir kristne leiarar arresterte. I juli 2023 vart til pastor Youssef Ourahamane i Emmanuelkyrkja dømd til to år i fengsel og 100000 denarar i bot for «illegal tilbeding». Og i 2021 vart Hamid Soudad dømd til fengsel i fem år for å ha offentleggjort ei teikning av profeten Mohammed på eit nettforum. Etter press frå m.a. Alliance Defending Freedom, ei gruppe menneskerettsadvokatar i Austerrike, vart han imidlertid sett fri i 2023.

Iran er eit shiamuslimsk land der det er forbode for folk å konvertera frå islam og til kristen tru. Laleh Saati vart kristen og døypt medan ho budde ei tid i Malaysia. Då ho kom attende til heimlandet, synte det seg at styresmaktene hadde fått tilsendt bilete frå dåpen hennar. No er ho dømt til to år i fengsel.

I den islamske republikken Pakistan skal det lite til for å bli arrestert og dømd for blasfemi. I eit fengsel i Lahore sit Imran Rehman, ein katolsk mann på 32 år og ventar på at saka hans skal koma opp for retten. Han risikerer å bli dømd til døden eller livsvarig fengsel for å ha skrive noko kritisk om islam på WhatsApp. Blasfemilovene i landet er uvanleg strenge, og råkar minoritetar med øydeleggjande kraft. Kristne, bahaiar og amadhiah-muslimar er særleg utsette grupper.

Slik kunne eg halda fram i det uendelege. Så lenge muslimar er i mindretal i eit land, legg dei stor vekt på toleranse og fred mellom religionar og folkegrupper. Men blir dei i fleirtal, endrar dette seg på grunnleggjande vis. Då blir ytringsrommet og fridomen for minoritetar kraftig redusert. Det er grunn til å tru at me i aukande grad vil sjå at dette også skje i Europa og USA framover. I England er det t.d. alt no 130 shariadomstolar og 50 shariaråd i funksjon i områder dominert av muslimar. Dette er ikkje straffedomstolar, men institusjonar som avgjer mange sivile tvistemål mellom muslimar, eit parallelt juridisk system til det vanlege engelske.

Alle land i verda der dei grunnleggjande menneskerettane vert respekterte har ein ganske lang kristen historie. Å kombinera islam med sant demokrati er tydelegvis i beste fall svært vanskeleg. Det må sjølvsagt vera plass til islam i vårt samfunn, men me må forstå at blir denne religionen for dominant, vil det det bli mindre fridom og meir tvang. Kombinert med den nye kanselleringskulturen går me spanande tider i møte. Eg er overtydd om at det einaste som kan stoppa ei slik negativ utvikling er at me pussar støv av biblane våre, les oss opp på Guds tankar om personlivet og samfunnslivet, og let oss regulera av hans gode bod. Det gjeld både den enkelt av oss og politikarane våre.

Juss mot pornografi

Delstaten Alabama USA innfører frå 1.oktober ei lov som set aldersgrense for å kunna konsumera pornografi på nettet. Alle som skal inn på slike sider må då identifisera seg. Dette melder nettstaden lifesitenews.com.

Målet er ikkje berre å verna barn og unge frå alle dei skadeverknaden som pornografi har på den psykiske helsa deira, men heile samfunnet mot dette.

·       Den nye lova krev av nettsider som distribuerer slikt innhald om å registrera seg, verifisera alderen på brukarane sine og merka innhaldet som skadeleg. Ein tekst skal pryda skjermen som  seier at innhaldet hindrar utviklinga av hjernen hos barn og unge, fører til avhengigheit, låg sjølvtillit, forvrengt kroppsbilete og kan føra til eteforstyrringar og mentale sjukdomar.

Bakgrunnen for vedtaket er naturlegvis at ein har sett ei oppblomstring av dei nemnde skadeverknadane hos barn og unge etter at internett gjorde tilgangen til pornografi enkel. Det blir kalla ei helsekrise.

I Utah og Virginia er slike lover alt sett i kraft, og Florida arbeider med å få det til.

I ein rapport presentert i The Journal of Nervous and Mental Disease blir det synt til klare funn av stress, angst og depresjon hos barn og unge som sterkt vert relatert til konsum av pornografisk innhald. Det vert også påvist forstyrringar i utvikling av sunne og varige sosiale relasjonar samt til fleire tilfelle av kjønnsinkongruens. Forfattarane av rapporten ottast at dei unge som vert råka kan dra problema med seg vidare i livet, og at me om nokre år står overfor eit omfattande helseproblem også hos vaksne.

Her i landet vart det registrert ein eksplosiv auke av søk på pornografiske nettsider under koronapandemien då skulane var stengde ned, og elevane sat mykje heime.  Det er vel grunn til å tru at stoda i Noreg er ganske lik den i USA, og at nokre av dei nye helseproblema me ser veks fram mellom barn og unge i dag skuldast høgt konsum av pornografi, og på nettstaden Terapivakt, blir fenomenet omtala slik: 

Pornoavehngighet påvirker mange av de eksterne faktorene i livet, som familie, nære relasjoner, arbeidsliv, økonomi og lignende. I tillegg kan det gå ut over sin egen psykiske og fysiske helse. Ved overdreven bruk av pornografi glemmer man ofte tiden, og man glemmer å ta vare på seg selv.

I tillegg peikar nettstaden på skam, isolasjon, tomheitskjensle, lågt sjølvbilete, løgnaktig livsstil og samlivsbrot, og at den det gjeld får ei kjensle av å mista seg sjølv.

Dersom det er mogeleg å hindra at barn og unge får tilgang til pornografisk innhald på nett, og det ser det altså ut til å vera, bør saka opp på den politiske dagsorden også her heime. Difor vil eg utfordra dei politiske partia i Noreg om å ta initiativ for å innføra tiltak som skjermar barn og unge mot slikt skadeleg innhald, og søka hjelp hos amerikanarane for å læra korleis dette kan gjerast i praksis.

Evangelisering og disippelgjering

 Alle som trur på Jesus er også hans vitner, og alle kristne har kall til å vitna om Jesus for verda, vinna disiplar og fostra dei til å bli misjonærar. 

Jesus sa ein gong til Peter: "Følg meg, så skal læra deg å fanga menneske!" 

Det er nærliggjande ut frå dette ordet i Lukas 5 å tru at alle som følgjer Jesus vil læra seg dette. Og det er nærliggjande å tenkja at kristne som ikkje vinn menneske for Kristus, i det minste dei som ikkje ein gong prøver på det, eller er opptekne av det, ikkje eigentleg følgjer Jesus. 

Det følgjer jo logisk av det faktum at Jesus var levande oppteken av å vinna menneske for himmelen. Han sa: "Menneskesonen er komen for å oppsøkja dei bortkomne for å frelsa dei." Lukas 19:10. Hans eterfølgjarar må då vera med han på denne oppsøkjande verksemda. 

Me les om det i alle evangelia: Dei som vart kalla til å følgja han, vart med han ut på søk. Ved to høve vart dei sende ut til byar og landsbyar for å praktisera det dei hadde lært utan at han var med dei: Dei skulle forkynna evangeliet, lækja sjuke, vekkja opp døde og setja forgjorde fri, noko dei også gjorde, og dei kom glade tilbake. Det fungerte. Det høyrer med til soga at Jesus ikkje sende dei ut i eiga kraft. Han utrusta dei til å gjera det som elles ville ha vore heilt umogeleg for dei. Det står at Jesus kalla disiplane til seg, og "gav dei makt til å driva ut ureine ånder og lækja all sjukdom og plage." Matteus 10:1.

Alle som vigslar liva sine til Jesus, kan få rekna med å bli utrusta til teneste, og det er både godt og naudsynt. 

På pinsedagen, 50 dagar etter Jesu himmelfart,  kom Den heilage ande til jorda med eit sterkt utvida mandat. Det var ein klar logisk grunn til dette. Sidan Jesu frelse var og er universell, måtte Anden ausast ut over alt kjøt, for utan Anden kan ingen koma til Kristus og ta imot frelse. Dei må overtydast i hjarto sine, og det er berre Anden som kan det. Når han er til stades medan folk høyrer Guds ord, berører det hjarto deira djupt og fører dei til omvending og tru. Alle som tek imot Jesus, får dei Anden som eit pant i hjarto sine på at dei tilhøyrer Gud, og han bli i dei som ven, rådgjevar, inspirator og ei uutømeleg kraftkjelde. 

Pasientar utan livsrett

 Helseminister Ingvild Kjerkol har, ikkje overraskande, bestemt seg for å leggja fram forslag til ny abortlov for Stortinget. Her blir grensa for sjølvbestemt abort utvida til veke 18.

Det er å gå i feil retning. Det er behov for ei ny abortlov, ja, men då til ei lov som definerer at fosteret har rett til liv, og at samfunnet har plikt til å verna livet mot overgrep.

I Politisk kvarter (NRK) 4.april sa ministeren at alle slags fosterundersøkingar var av det gode, for då kan det bli avdekka sjukdomar som kan kurerast på fosterstadiet. Det betyr at fosteret skal ha pasientrettar, men ikkje livsrett. Det skal ha rett til å bli lækt, men ikkje rett til å overleva. Kor i all verda er logikken her då? Kjerkol seier, saman med eit kor av stemmer frå høgre og venstre, at kvinna er den som er best i stand til å avgjera om barnet skal få leva eller ikkje. Men det er ikkje eit spørsmål om kven som er best i stand til å ta ei slik avgjer, ei slik avgjer tek me rett og slett ikkje. Me tek ikkje livet av barn i dette landet. Barna må få livsrett, uansett kven mora er. Lat barna få leva, bli fødde, veksa opp, utdanna seg, gifta seg, få barn, stifta familiar, tena samfunnet og døy når tida er inne for det. Det skulle ikkje vera for mykja å venta seg det, skulle det vel?

"Sjølvbestemt" abort fram til fødsel?

Bystyrerepresentant i Bergen for SV, Eira Garrido, går inn for å fjerna grensa for "sjølvbestemt" abort heilt. Kvinna skal kunna ha høve til å ta livet av barnet sitt heilt  fram til fødselen. 

At det kjem forslag om noko slikt frå SV, er i seg sjølv opprørande. Det er ille nok som det er i dag når grensa for abort går ved 12 veker. Likevel blir det klarare for oss at abort er mord jo nærare det skjer i tid før fødsel. 

Regjeringa vil ha grensa ved 18 veker, og dette forslaget er i dag ute på høyring. Dersom SV landar på å gå inn for veke 37, aukar faren for at regjeringa, som er avhengig av SV i Stortinget, strekker "sjølvbestemminga" fram til veke 22. Eg vil ikkje her koma inn på korleis legane gjennomfører drap på slike barn. Det er ikkje vakkert. 

Det er noko underleg med SV: Partiet stiller alltid opp for dei svake i samfunnet, og dei er heilt sikkert like glad i barn som alle andre.  Men kvifor i all verda skal dei falla dei ufødde barna i ryggen? Det er naturstridig for alle, og ikkje minst for SV. 

Sosialistane leitar alltid etter konfliktlinjer i samfunnet. Men det er ingen konflikt mellom mor og barn. Barnet sine interesser er også mora sine. Slik er naturen laga. Å få kvinner til å tenkja om barna sine at dei trugar interessene deira på ein eller annan måte, er berre tragisk, og heile denne greia er i ferd med å endra samfunnet radikalt. Og det som verre er: Det provoserer Gud. Det er ein betydeleg alvorsgrad over det. 

Evangelikale i USA, Thomas Seltzer og Israel

 I programmet Trygdekontoret 12.mars vart evangelikale kristne i USA skulda for å gjera tiltak for å framskunda slaget ved Armageddon, og med det Jesu atterkome. 

Eg har kjent evangelikale kristne frå USA gjennom mange år, og har aldri før møtt slike haldningar og ville idear. Gud treng ikkje hjelp av oss kristne for at profetiane i Bibelen blir oppfylte. Det er jo HAN som skal oppfylla dei, ikkje me. 

Eg kan heller ikkje tru at det er mange evangelikale i USA som tenkjer slik. Det kan eg ikkje dokumentera, men hadde det vore mange, ville eg nok ha fanga det opp, vil eg tru. 

At evangelikale kristne støttar Israel er bra. Det er ikkje så mange andre som gjer det, og Israel er ein demokratisk og fredselskande nasjon omringa av mektige fiendar, så dei treng støtte. Dei slost i dag mot terroristar, og alle anstendige land i verda burde stilla opp for dei i denne kampen. I staden skjer det motsette. Nesten alle støttar Hamasterroristane, og vender seg mot Israel. Det er eit merkeleg fenomen med tanke på at dei same landa har lova å nedkjempa terrorisme med alle lovlege midlar. Men konservative evangelikale kristne støttar Israel. Det er naturleg. Den frelse me nyt godt av kjem frå jødane. 

Evangelikale kristne i USA har ein rik historie. Dei har gjennom to hundre år hatt eit omfattande engasjement i naudhjelp og misjon. Slik også i dag. Ingen private brukar så mykje pengar på å hjelpa naudlidande i verda som dei konservativt evangelikale i USA, og det einaste NRK kan koma opp med i sin omtale av desse er at dei sender "store" summar (upresiserte beløp) til Israel for å framskunda Armageddon og Jesu atterkome. Dei som måtte ha slike idear er ikkje mange, men det er denne delen av den evangelikale rørsla som er interessant for NRK.  Kanskje det er på tide at kringkastingsselskapet lagar eit program der breidda i denne rørsla blir presentert, t.d. veldedighetsorganisasjonen Samaritan Purse som alltid er først inne i områder råka av naturkatastrofar (som dei jordskjelvråka i Tyrkia og Syria i 2023) med hjelp og trøyst, eller på Wycliffe bibeloversetjarar som driv med å oversetja Bibelen til minoritetsspråk, og som lærer små folkegrupper å lesa og skriva, noko som styresmaktene i dei ulike landa alltid har gjeve blaffen i, slik som tilfelle var i Noreg i høve til samane. Det var misjonæren Tomas von Westen som laga skriftspråk til desse, og Hans Egede til inuitane på Grønland. Den evangelikale rørsla i USA (og Noreg) har til dei grader vore kulturbevarande.

Men Thomas Tetzler er sikkert ikkje interessert i å framheva dei mainstream evangelikale i USA, baptistar og pinsevener, berre desse cowboykristne på motorsykkel som representerer ein minoritet. I det same programmet presterer han også å seia at det var "dei evangelikale" som storma kongressen 6. januar 2021. Det var sant å seia nytt for meg, og det vil forundra meg veldig om denne påstanden står seg mot ein faktasjekk. 

Men når det gjeld å framskunda Armageddon, kunne han ta ein kikk på Irans presteskap. For dei ventar nemleg også på ein messias: imam Mahdi. Men før han kan koma, må verda vera i flammar, og Irans politiske og åndelege leiarskap jobbar no målretta med å byggja opp så stor atomkapasitet at dei kan skapa det kaoset som skal til for at imam Mahdi skal dukka opp på den historiske arena.

Kan NRK laga eit program om denne proaktive esjatologien? 

 

Den franske nasjonalforsamlinga provoserer Gud

4. mars grunnlovsfesta den franske nasjonalforsamlinga retten til sjølvbestemt abort, eit vedtak som blir feira av innbyggjarane, for meg ein høgst merkeleg triumf.

Kvinnene i Frankrike har sjølvsagt hatt tilgang til sjølvbestemt abort i mange, mange år. Men det å få denne retten grunnlovsfesta, er å ta denne saka eit langt steg vidare, og slik sementerer franskmennene uretten mot dei ufødde barna på ein irreversibel måte. Det må ei stor samfunnsendring til for å endra ein grunnlovsparagraf der det vert kravd 4/5 fleirtal.

Eit lands konstitusjon er det rettslege, politiske og på mange måtar moralske fundamentet for nasjonen. Å innføra noko så destruktivt som retten til å ta livet av komande generasjon i grunnlova, veit eg vil provosera Gud, han som har skapt kvar av dei i sitt bilete, og når ein nasjon provoserer Gud, vil problema hopa seg opp. Den som lever vil sjå.

Gazakrigen fører til språkoppløysing

 Du har kanskje høyrt nokon seia at Israel er ein apartheidstat, og at landet utøver folkemord i Gaza. Begge påstandane ber preg av vondsinna stempling av det einaste fungerande demokratiet i Midt-Austen med den følgje at omgrepa totalt taper si opphavelege meining. Me er i røynda vitne til språkoppløysing.

For å ta apartheidskuldinga først. Er det sant at Israel har tradisjon for segregering av og undertrykking av minoritetar i landet, slik tilfelle var i Sør-Afrika for nokre år attende. Ikkje på nokon måte.

Apartheid er rasisme. I Sør-Afrika kunne ikkje svarte gå på dei same skulane som kvite, ikkje drikka av same vasskjeldene eller eta på dei same restaurantane. Dei hadde ikkje røysterett, hadde ingen representasjon i nasjonalforsamlinga og kunne ikkje eiga land. Nokre bussar var for kvite, andre for svarte, og vart nokre i den siste gruppa alvorleg sjuke, kunne dei ikkje få hjelp på sjukehus for kvite.

Men i Israel er lova fargeblind. Jødar og arabarar har dei same rettane, dei tek dei same bussane, studerer på dei same skulane, blir handsama på dei same sjukehusa og arabarar har røysterett og kan stilla til val og få representasjon i nasjonalforsamlinga. Dei kan bli dommarar i Israel og tenestegjera i forsvaret.

Når Amnesty International framstiller Israel som ein apartheidstat på linje med Sør-Afrika før Mandela, kjem eg ikkje bort frå at dei brukar denne nemninga for å råka staten Israel så hard dei kan for å skada nasjonen sitt rykte så godt dei kan. Kvifor det? Det kan berre organisasjonen svara på sjølv.

På denne bakgrunnen er sjølvsagt all tale om folkemord i Gaza heilt utan grunnlag i røyndomen. For det første er ikkje palestinarane i Gaza eit «folk». Dei er arabarar, ein del av ei folkegruppe som lever over alt i Midt-Austen. 2,3 millionar bur i Israel. At mange palestinarar vert drepne i Gaza handlar ikkje om folkemord, men om at Hamas posisjonerer seg på ein slik måte i krigen mot Israel at sivile blir råka langt hardare enn tilfelle hadde vore dersom dei førte krigen etter krigen sine reglar.

Folkemord krev at ei etnisk gruppe systematisk prøver å ta livet av ei anna, slik som tyskarane prøvde å utsletta jødane under 2.verdskrigen, og slik som hutuane prøvde å drepa alle tutsiar i Rwanda i 1994.

Hadde Israel drive med folkemord på palestinarar, hadde alle palestinarar i Israel også vore ei målgruppe. Men det er dei jo ikkje. Dei er verna av israelsk lov akkurat som jødane i landet. 

Det ser ut til at det er heilt legitimt å devaluera språket når det berre kan råka Israel. Kvifor er det blitt slik?

Hitler sin propagandaminister Goebbels skal ha sagt at berre du repeterer ei løgn mange nok gongar, så blir ho til slutt trudd. I alle fall ser me dette demonstrert i høve til Israel i dag når ordet folkemord er på alle sine lepper som den beste måten å forstå det som skjer i Gaza på.

 

Kan Kina implodera i laupet av dei neste tre-fire åra?

Det er mange store leilighetskompleks i Kina. Men det er eit problem: dei er laga av billig og simpel sement. No smuldrar dei.

Men mykje anna som smuldrar også.

President Xi sin totalitære maktpolitikk har fått utanlandske investorar til å trekka seg ut av landet. No manglar Kina kapital. Arbeidsløysa er skyhøg, og særleg mellom unge. Styresmaktene nektar å offentleggjer desse tala. Dei unge i Kina trur ikkje lenger på framtida. Dei «legg seg flat», noko som betyr at dei er både arbeidslause og ugifte. Dei droppar ut.

2023 var økonomisk det verste året sidan 1976. Ein studie syner at over ein milliard kinesarar lever fattigdom.

Den kinesiske aksjemarknaden har tapt mellom 7 og 8 trillionar dollar sidan 2021. (Ein trillion er ein milliard milliard, altså 1000 000 000 000 000 000)

Kinaekspert Gordon Chang seier til CBN-News at Kina no er  «i ein tilstand av kaos. Ei dyster kjensle har gripe folket og gjennomsyrer samfunnet».

I tillegg er demografien i landet i fritt fall. I fjor var det første gong sidan 1960  at det døydde fleire menneske enn som vart fødde. I 2040 vil landet ha 400 millionar pensjonistar. Den mangeårige eittbarnspolitikken har resultert i stor mangel på unge kvinner (jentefoster vart i stor grad aborterte bort), og dei som finst, vil i liten grad stifta familie og føda barn, seier Chang.

Chang meiner også at at Kina sitt mislukka forsøk på å skremma folk på Taiwan til å stemma for ein Kinavenleg president då dei nyleg hadde val, har ført øyriket lenger bort frå Beijing enn før. 

Han seier vidare at president Xi fryktar opposisjon, noko som fører til utrenskingar i den politiske toppleiinga. Han er redd for at Xi sin einaste utveg med tanke på å koma seg unna med det som no skjer, er å gå til storkrig.

Josh Birenbaum i the Foundation for Defense of Democracie meiner at dersom ikkje Kina snarast gjennomfører ein dramatisk politisk snuoperasjon, ser framtida mørk ut for landet. «Eg trur at dei i laupet av dei neste tre til fire åra vil samfunnet rotna før landet imploderer, nett slik me ser skje med dei store leilighetskompleksa.»

Den norske kyrkja (DNK) er redd for at Gazakrigen kjem til å splitta kyrkja i Noreg

 Ja, dette melde NRK Dagsnytt i går morgon. Og grunnen skal vera eit aukande tal kristne som støttar Israel i deira kamp for å utvida territoriet sitt, som det så kjekt heiter frå Torkell Brekke, professor i religionshistorie. Han framstår som DNK sin talsmann i denne saka. Det er direkte umoralsk å støtta Israel i dette, seier han vidare. 

Men handlar Gazakrigen om ekspansjon? Har Brekke fullstendig gløymt ut at Hamas gjekk til åtak på Israel 7.oktober med tusenvis av tungt væpna terroristar og drap 1200 jødar med kaldt blod, og at dei trugar med å gjera det same gong etter gong inntil det ikkje er ein einaste jøde att i Jødeland? Har han ikkje fått med seg at krigen om israelsk jord alt er i gong, og at det er Hamas som har starta denne krigen? Kvifor kallar han Israels eksistensielle forsvarskrig for ein krig om meir land. Det er jo ein krig der ein vil verja innbyggjarane sine mot overgrep, og sikra seg så godt ein kan at dette ikkje skjer igjen. Det er ei kvar regjerings plikt å verna borgarane som har valt dei. Kvifor er dette så vanskeleg å forstå? Kvifor er det så mange høgt utdanna folk som vil ha det til at dette handlar om noko anna? Kvifor vil dei Israel vondt? Det er ikkje til å forstå at ei kyrkje som har det jødiske folk å takka for sin eksistens, ikkje syner større respekt for sitt opphav. 

Brekke er redd for at dei umoralske kristensionistane vil splitta kyrkja. Meiner han her Den norske kyrkja, eller kyrkja i Noreg? Eg veit ikkje. Men her får me vel vera ærlege å innrømma at kyrkja har vore splitta i mange ulike greiner lenge, også innafor Den norske kyrkja med alle sine organisasjonar og fraksjonar. Det er vel kanskje i bedehusland at kristensionistane er å finna, og ikkje innafor den gudstenestefeirande delen av DNK. Det har vel ikkje vore høg grad av harmoni mellom DNK og bedehusland dei siste hundre åra. 

Elles har Den norske kyrkja dei siste åra gjort alt ho har kunne, ved å gje aksept til syndige samlivsformer, for å markera avstand til konservative bibeltruande kristne. Og markante personar som tilhøyrer DNK har markert at det å godta syndige samlivsformer er kyrkjesplittande. At det eksisterer kristensionistar fører neppe til nye fraksjonar. Det trur eg alle lever greitt med. Det er jo ikkje noko nytt fenomen. 

Løgner me ikkje kan leva med

 Det er to typar løgner: simpel uærlegdom og  ideologiske løgner. Simpel uærlegdom har me sett mange døme på mellom toppolitikarar dei siste åra. Det er så gale på dette området no at Jonas Gahr Støre har store vanskar med å setja saman ei regjering som kan vara ei stund. Lika sprett ut av skapa. 

Men langt verre er det med dei ideologiske løgnene som desse folka står for, og som ikkje vert påtalte, men snarare verdsette og sementerte i lovene våre.

Eg vil nemna nokre av desse løgnene:

«Eit foster er ein del av kvinna sin kropp, og ei kvar kvinne må ha rett til å bestemma over sin eigen kropp». Desse to løgnene ligg til grunn for lova om sjølvbestemt abort. For det er ikkje sant at fosteret er ein del av kvinna sin kropp, og ho kan heller ikkje gjera med kroppen sin som ho ønskjer. Så langt i frå. Ingen kan det.  

Barnet i mors liv har sine eigen kropp der berre halvparten av genene stammar frå mora. Den andre halvparten frå faren. Det gjer barnet til eit eige individ, ikkje ein del av mora.

Eit ufødd barn har sin eigen kropp. Det veit alle i vår tid, og det visste alle også før nokon kom på den sprø tanken om at det er ein del av mora sin kropp. Hensikten var å gje mora uavgrensa makt over barnet sitt. Sanninga er at mora berre er ein husvert for barnet fram til det blir fødd. Men ikkje noko vertsskap er normalt i posisjon til å bestemma over liv og død for gjestene sine. 

Dessutan: Dersom ei kvinne hadde kome til ein lækjar for å fjerna ei frisk hand eller ein frisk fot (som faktisk er ein del av kroppen hennar), ville ho ikkje ha kome noko veg med det. Ingen lækjar med sine fulle fem ville ha påteke seg eit slikt ansvar, og hadde han gjort det, ville han straks ha mista lisensen sin.

Men dersom han derimot fjernar eit ufødd barn, treng han ikkje ottast for lisensen. Den skaden kan han gjera med lova i hand. Barnet er jo ikkje pasient. 

Den tredje løgna eg vil peika på er at kjønn ein sosial konstruksjon. Det er ein ganske rar påstand, for alle veit i røynda at kjønn er utelukkande ein biologisk konstruksjon. Men ideen om at kjønn  handlar om sosiologi og psykologi har slått kraftig an, og har ført til å menn som meiner dei føler seg som kvinner, og kvinner som meiner at dei føler seg som menn (noko dei ikkje kan vita det aller minste om forøvrig), kan  byta  det dei kallar "juridisk kjønn" med eit tastetrykk, og før me veit ordet av det har me ei "kvinne" med penis og testiklar og ein "mann" med bryst, vagina og livmor. 

Omtrent utan debatt vart det i Stortinget 6.juni 2016 bestemt med lov at så enkelt skulle det vera å byta juridisk kjønn.  

Den fjerde løgna eg vil peika på er at det finst eit mangfald av kjønn, og at kvart enkelt menneske sjølv kan bestemma kjønnet sitt. Dette er ei merkeleg løgn som enno ikkje har festa seg i lovverket vårt, men eg har forstått det slik at saka om ein tredje kjønnskategori (som skal romma ei drøss med kjønn) er på trappene. 

Det eksisterer naturlegvis ikkje noko vitskapleg grunnlag for alle desse rare kjønnskategoriane. Det er  "innbilt kjønn", som tidlegare professor ved universitetet i Stavanger, Anne Kalvik, så treffande kallar det. 

Sanninga er, som alle eigentleg veit, at det er kun to kjønn, hann og ho, og at kjønn handlar om reproduksjon. Hann har små kjønnsceller, ho har store. Hann har XY-kromosom. Ho har XX. Denne skilnaden er markert i alle kroppen sine mange billionar celler. Ingen operasjon eller hormonbehandling kan endra på dette. Ein transmann er og blir ei kvinne, og ei transkvinne er og blir ein mann, same korleis dei enn ter seg og kler seg. 

Den femte løgna handlar om det å bli fødd i feil kropp. Det er sjølvsagt ikkje mogeleg. Me ER kroppane våre. Ingen av oss har eksistert utan kropp eller før me fekk kropp. Hinduane og buddhistane snakkar om sjelevandring og reinkarnasjon. Kan ideen om å vera fødd i feil kropp koma derifrå? Eller kanskje ikkje. I desse to religionane får alle den kroppen dei fortener. Det blir aldri feil. Det er karma. Men i vår kristne kulturtradisjon tenkjer me annleis:  Kroppane våre ER oss, og ingen er feilvare. Og takk og pris for det. Og me eit slikt utgangspunkt, kan me jobba med kjønnsidentiteten. For nokre kan for all del vera fødde med feil kjønnsidentitet. Ikkje med feil kropp. Og då må ein jobba med å endra kjønnsidentitet. Men det blir ikkje lett framover, for då heiter det konverteringsterapi, og det er blitt forbode og straffbart. Men skulle det ikkje meir naturleg at det er identiteten som er feil når ein oppdagar kjønnsinkongruens? Kvifor er det alltid kroppen det er noko feil med? Det er lettare, rettare, billigare og langt mindre farleg å behandla kjønnsopplevinga enn kroppen. Er det ingen som har tenkt på det? 

Så til slutt dette merksnodige uttrykket som går igjen i fleire dokument, m.a. frå Bufdir som snakkar om "det kjønnet barnet vart tildelt ved fødsel". Det er mildest talt ei uheldig og tendensiøs forklaring. At nokon seier at den nyfødde er ein gut eller ei jente, betyr jo ikkje at dei tildeler barnet kjønn. Dei berre fortel kva kjønn barnet har, og kva kjønn det har hatt frå det vart avla. Den den nye formuleringa er jo innført for å skapa rom for tvil om det biologiske kjønnet er det eigentlege kjønnet. Og behovet for ein slik tvil, har gjort at denne tussete formuleringa er blitt ståande som ei slags rett forståing av situasjonen. Men det er jo ei løgn. Ingen får tildelt kjønn ved fødsel, og det blir jo kvar dag stadfesta når gravide tek ultralyd og foreldra får beskjed om at dei ventar ein gut eller ei jente, og det lenge før fødsel.

At stadig fleire lover i Noreg er basert på løgner er forstemmande, og personleg er eg sikker på at dette er med på å redusera det moralske nivået i befolkninga. Lovene er normerande, og når løgn blir normen, korleis oppfører folk seg då?