Mange av verdas kristne kyrkjer opplever det ikkje slik. Og då snakkar eg i hovudsak om kyrkjer i land der islam er den største religionen.
Lat oss starta
i Egypt. 23. april gjekk muslimar til åtak og sette fyr på kristne heimar i
landsbyen Al-Fawakher i Minya-provinsen i Øvre Egypt fordi dei hadde høyrt rykte om at
det skulle byggjast ei kyrkje der. Den 26.april øydela ein mobb grunnmuren og kloakksystemet til ei kyrkje som
var under bygging i Al-Kom Al-Ahma, ein by i same provinsen. Dette melder
nettstaden stefanus.no. Dei 8 millionar koptiske kristne i Egypt utgjer
urbefolkninga i landet. Desse blir stadig utsette for ulike former for
forfølging eller diskriminering.
I Algerie er
99% sunnimuslimar. Sidan 2019 har styresmaktene stengt 43 kristne kyrkjer fordi
dei har funne ut at dei er «helsefarlege og utrygge». Klårt fabrikkerte grunnar
for å eliminera ei aukande interesse for den kristne trua i landet. Parallelt
blir kristne leiarar arresterte. I juli 2023 vart til pastor Youssef Ourahamane
i Emmanuelkyrkja dømd til to år i fengsel og 100000 denarar i bot for «illegal
tilbeding». Og i 2021 vart Hamid
Soudad dømd til fengsel i fem år for å
ha offentleggjort ei teikning av profeten Mohammed på eit nettforum. Etter
press frå m.a. Alliance Defending Freedom, ei gruppe menneskerettsadvokatar i
Austerrike, vart han imidlertid sett fri i 2023.
Iran er eit shiamuslimsk land der det er forbode for folk å
konvertera frå islam og til kristen tru. Laleh Saati vart kristen og døypt
medan ho budde ei tid i Malaysia. Då ho kom attende til heimlandet, synte det
seg at styresmaktene hadde fått tilsendt bilete frå dåpen hennar. No er ho dømt
til to år i fengsel.
I den
islamske republikken Pakistan skal det lite til for å bli arrestert og dømd for
blasfemi. I eit fengsel i Lahore sit Imran Rehman, ein katolsk mann på 32 år og
ventar på at saka hans skal koma opp for retten. Han risikerer å bli dømd til
døden eller livsvarig fengsel for å ha skrive noko kritisk om islam på
WhatsApp. Blasfemilovene i landet er uvanleg strenge, og råkar minoritetar med
øydeleggjande kraft. Kristne, bahaiar og amadhiah-muslimar er særleg utsette
grupper.
Slik kunne
eg halda fram i det uendelege. Så lenge muslimar er i mindretal i eit land,
legg dei stor vekt på toleranse og fred mellom religionar og folkegrupper. Men
blir dei i fleirtal, endrar dette seg på grunnleggjande vis. Då blir
ytringsrommet og fridomen for minoritetar kraftig redusert. Det er grunn til å
tru at me i aukande grad vil sjå at dette også skje i Europa og USA framover. I
England er det t.d. alt no 130 shariadomstolar og 50 shariaråd i funksjon i
områder dominert av muslimar. Dette er ikkje straffedomstolar, men
institusjonar som avgjer mange sivile tvistemål mellom muslimar, eit parallelt
juridisk system til det vanlege engelske.
Alle land i
verda der dei grunnleggjande menneskerettane vert respekterte har ein ganske
lang kristen historie. Å kombinera islam med sant demokrati er tydelegvis i
beste fall svært vanskeleg. Det må sjølvsagt vera plass til islam i vårt
samfunn, men me må forstå at blir denne religionen for dominant, vil det det
bli mindre fridom og meir tvang. Kombinert med den nye kanselleringskulturen
går me spanande tider i møte. Eg er overtydd om at det einaste som kan stoppa ei
slik negativ utvikling er at me pussar støv av biblane våre, les oss opp på
Guds tankar om personlivet og samfunnslivet, og let oss regulera av hans gode
bod. Det gjeld både den enkelt av oss og politikarane våre.