Når me menneske møter Gud, blir me forvandla og fornya. Han tek bort syndene våre og fyller oss med kjærleik og kraft. Lytt til dagens tale i Kristkyrkja på Stord.
Share 2015 18.10. Møtepunkt.wav - 333 MB
søndag 18. oktober 2015
onsdag 7. oktober 2015
Share Du skal ikkje stela.wav - 79 MB
Jesus kallar djevelen ein tjuv, og alle som stel er i hans makt. Det sjande bodet har Gud gjeve oss for å verna oss mot stor fare. Det handlar meir om våre eigne sjeler enn annan manns eigedom.
Share Du skal ikkje stela.wav - 79 MB
Share Du skal ikkje stela.wav - 79 MB
lørdag 3. oktober 2015
Share Du skal ikkje bryta ekteskapet.wav - 56 MB
Gud forbyr oss å bryta ekteskapet. Det gjer han fordi han vil beskytta oss mot djevelen og hans englar. Likevel, dette bodet bryt me meir enn nokon av dei andre. Det straffar seg stygt.
Share Du skal ikkje bryta ekteskapet.wav - 56 MB
Share Du skal ikkje bryta ekteskapet.wav - 56 MB
onsdag 23. september 2015
fredag 18. september 2015
Share Du skal æra far og mor.WMA - 1 MB
Det fjerde bodet handlar om å æra far og mor. Det er viktig for Gud at me gjer det. Forutan Gud sjølv, er det ingen utanom dei me kan takka for at me finst. God lytting.
Share Du skal æra far og mor.WMA - 1 MB
Share Du skal æra far og mor.WMA - 1 MB
mandag 7. september 2015
tirsdag 1. september 2015
Du skal ikkje misbruka Herren, din Guds namn
Guds namn og Guds person overlappar. Namnet representerer personen.
Misbrukar me Guds namn, misbrukar me Gud. Lytt til dagens vesle andakt.
Share Du skal ikkje misbruka Herren, din Guds namn.WMA - 1 MB
Share Du skal ikkje misbruka Herren, din Guds namn.WMA - 1 MB
søndag 23. august 2015
Share I opphavet skapte Gud. Erik Jensen 23. august.WMA - 14 MB
Det er avgjerande viktig for trua vår at dei første kapitla i 1. Mosebok er sanne. Elles er kristendomen berre ein tankekonstruksjon. Lytt til Erik Jensen si undervisning om dei første vera i denne boka.
Share I opphavet skapte Gud. Erik Jensen 23. august.WMA - 14 MB
Share I opphavet skapte Gud. Erik Jensen 23. august.WMA - 14 MB
torsdag 20. august 2015
onsdag 19. august 2015
Share Farisearen og tollaren.WMA - 2 MB
Jesus hjar det med å snu ting på hovudet for oss. Og det er bra sidan det strengt tatt er med som står på hovudet :)
Share Farisearen og tollaren.WMA - 2 MB
Share Farisearen og tollaren.WMA - 2 MB
fredag 7. august 2015
Share Sakkeus.WMA - 2 MB
Sakkeus har fått eit ufortent dårleg rykte. Likevel trong han å bli frelst. Lytt til dagens bibelundervisning.
Share Sakkeus.WMA - 2 MB
Share Sakkeus.WMA - 2 MB
Share Den bortkomne sonen IV.WMA - 2 MB
Den heimeverande sonen var i røynda like bortkomen som den bortkomne sonen. Lytt til dagens bibelundervisning.
Share Den bortkomne sonen IV.WMA - 2 MB
Share Den bortkomne sonen IV.WMA - 2 MB
tirsdag 4. august 2015
Share Den bortkomne sonen III.WMA - 2 MB
Når eit menneske vender om til Gud og overgjev seg til han, vert det overraska over å møta ein kjærleik og ein nåde som gjer livet heilt nytt. Lytt til dagens bibelundervisning.
Share Den bortkomne sonen III.WMA - 2 MB
Share Den bortkomne sonen III.WMA - 2 MB
mandag 3. august 2015
fredag 19. juni 2015
Den bortkomne sonen, del 1
Lukas 15,11-13:
11 Jesus
sa: «Ein mann hadde to søner. 12 Den yngste sa til far
sin: ‘Far, lat meg få den delen av formuen som fell på meg.’ Så skifte han
eigedomen sin mellom dei. 13 Ikkje mange dagane etter selde den yngste sonen alt det han eigde,
og drog til eit land langt borte. Der levde han eit vilt liv og sløste bort
formuen sin......
Slik innleier Jesus likninga om den bortkomne sonen.
Ein mann, det er Gud.
Han hadde to søner, ein ansvarleg og ein uansvarleg. Ein som
gjorde plikta si og oppførte seg eksemplarisk, som tenkte meir på å yta enn å
nyta, og så ein som gjekk og kjeda seg og ville bort frå det alt saman. Bort
frå faren og broren og alt som heimen sto for, og ut i verda med alle dei goder
og gleder han såg for seg der ute. Så lenge han var heime hos far, var det så
mange ting han gjekk glipp av, meinte han, og vidare: Far forringar livet mitt.
Den sanne livsrikdomen ligg der ute, i alt det denne verda har å by på av skøy
og gaman.
Det han IKKJE reflekterte over var den enorme rikdomen han
hadde i Fars kjærleik. Det måtte eit livsnederlag til før han begynte å tenkja
på DET.
Men han visste nok at verdas gleder kosta pengar, og difor
gjekk han til faren og bad om forskot på arven. Og det fekk han, og så bar det
av garde.
Dette er ei skildring av situasjonen som mange, mange
menneske lever i. Dei har vakse opp i ein kristen heim, gått i ei kristen
kyrkje eller forsamling. Men Gud og familien vart for keisam. Dei måtte ut og
bort frå alt saman, ut i verda med all den herlegdomen som er å finna der. Kva
handlar det om? Sjølvrealisering, om trongen etter nyting, makt og pengar.
Johannes skriv i sitt første brev 2,15-17: 15 ”Elsk ikkje verda og
heller ikkje det som er i verda! Den som elskar verda, har ikkje kjærleiken til
Far i seg. 16 For
alt her i verda – lysta i kroppen, lysta som styrer auga, og skrytet av det ein
eig – det er ikkje av Far, men av verda. 17 Verda forgår med all si
lyst, men den som gjer Guds vilje, blir verande til evig tid.”
Faren etterkom sonen sitt ynskje. Han
delte arven og gav den yngste sonen den
delen som fall på han, og let han sonen gå.
Slik også med Gud. Han stoppar ingen som vil forlata han. Me
er rett og slett fri til å gå, og mange nyttar seg av denne fridomen. Kvifor er
det slik? Alle som fysisk sett forlet Gud og Guds forsamling, har for lengst
gått ifrå han i hjarta sitt. Å forlata Guds forsamling er berre ei stadfesting
på det som lenge har vore ein skjult realitet. Fråfallet skjer i hjarta, og til
slutt blir det stadfesta ved at den fråfalne forlet nattverdsbordet og
søskenfellesskapet, og så bevegar han/ho seg ut i verda for å utfalda ein heilt
ny type liv borte frå Gud.
Kva skjer der? Det blir sagt om guten i teksten av han
begynte å leva eit vilt liv, og at han snart sløste bort heile formuen sin.
No er det ikkje alle som går bort frå Gud som lever ville
liv. Det går fint an å leva anstendig utan å leva med Gud. Men snart er likevel
formuen brukt opp, dvs. den siste rest av tru er reinska ut av hjarta og ein er
blitt totalt framand for Gud, fanga i djevelens og syndas forferdelege makt. For
synda er ikkje først og fremst grov umoral som alle ser, det er å frårøva Gud
hans rett til å vera gud i liva våre, og det er å leva for seg sjølv og sine
eigne interesser i verda. Den som lever slik bommar totalt på det målet som Gud
har sett for liva våre her i verda som handlar om å elska han av heile hjarta
og vår neste som oss sjølve, og synd er definert som å bomma på målet, bomma på
Guds mål. Og DET er djevelens mål med sine gjerningar inn i liva våre, at me
skal bomma på Guds mål. DÅ får HAN makt i liva våre.
fredag 8. mai 2015
Tankar på ein fridomsdag
I dag feirar me at det er 70 år sidan Noreg i 1945 vart frigjort frå fem år med tysk okkupasjon. 8.mai var det elleville gledesscenar i bygd og by, og folket gav fritt utløp for sterke kjensler desse maidagane.
Nasjonal fridom og nasjonalt sjølvstende er store verdiar som
me må ta godt vare på. Mange av verdas folk kan i dag ikkje ein gong drøyma om
dette.
Men nasjonal fridom garanterer eigentleg ingenting. Det veit
alle som lever under diktaturet. Og dei er det mange av. Dersom ikkje fridomen
vert kopla saman med rettferd, er han ein illusjon. Og for å illustrera dette
kan me dra fram Nord-Korea, ein sjølvstendig nasjon der menneskerettane kvar
dag vert brotne og all opposisjon og religiøs aktivitet vert straffa med livstidsfengsel,
arbeidsleirar eller døden. Dette ser me langt på veg også er tilfelle i Eritrea,
Saudi Arabia, Pakistan og Iran, for å nemna nokon av dei verste
undertrykkingsregima på jorda, om enn Nord-Korea tronar på ein suveren
førsteplass.
Men i Noreg nyt me godt både av nasjonalt sjølvstende og
retten til å tru, meina, skriva og sei kva me vil. Alt er nok slett ikkje på
stell. Det finst ein klår vilje til einsretting frå mange politikarar i dette
landet også, og det er tradisjon for staten å bruka pengevåpenet til å oppnå
slike mål, men me kan likevel ikkje samanlikna oss med dei store stygge ulvane
der ute.
Men korkje nasjonal, politisk eller religiøs fridom er det me
menneske treng mest av alt. I Evinfengslet i Teheran sit Farshid Fathi. Han er pastor, og
sonar ein dom på seks års fengsel for å ha konvertert til kristen tru og
forsøkt å påverka andre til det same. Det Evinfengslet tilbyr er ikkje rare
greiene. Det handlar om mykje tortur, svolt, sjukdom, lus og unemnelege ting.
Med til bilete høyrer det at fangane må kjøpa den simple maten dei vert
tilbydd. Akkurat no ligg han forresten på sjukehus etter å ha blitt rundbanka
av iranske tryggingsstyrkar som den 17.april storma inn i fengslet for å setja
ein skikkeleg støkk i desse stakkars vergelause menneska. Men midt i trengslene
skriv Fathi om ein indre fridom og glede som ingen kan frårøva han, og det er
fridomen i Jesus Kristus.
For sanninga er: Utanom samfunnet med Jesus Kristus er det
ingen fridom for oss menneske. Om me enn lever i eit fritt land der
menneskerettsfråsegna vert respektert, er alle som ikkje trur på Jesus slavar
under synda og underlagt djevelens tyranni, og på veg mot den same evige og
uavvendelege domen som Gud har felt over djevelen og hans englar.
Den sanne fridomen til i Guds kjærleik. Det er når denne
kjærleiken blir aust ut i hjarta ditt ved Den heilage ande, at di vert eit
fritt menneske. Du blir tilgjeven av Gud og djevelen må sleppa taket i deg. Då
kan mange ting skje i livet ditt. Men du er og blir fri, og når du vert
innhenta av døden, døyr du ikkje, men går inn til Gud. Då er du heime og kan
aldri meir oppleva ufridom av noko slag.
torsdag 7. mai 2015
Grunntankar i Romarbrevet. Leksjon XXXVIII. Kapittel 12,1-2
Difor legg eg dykk på hjartet, sysken, ved Guds
miskunn, at de må bera fram kroppen dykkar som eit levande og heilagt
offer, til glede for Gud. Det skal vera dykkar åndelege gudsteneste.
2 Og
innrett dykk ikkje etter denne verda, men lat dykk omskapa ved at de
får eit nytt sinn og kan dømma om kva som er Guds vilje: det gode, det
som er til glede for Gud, det fullkomne.
Desse to versa innleider den formanande delen av Romarbrevet. Frå no av handlar det om korleis kristenlivet skal levast.
Jesus sa i si tid at det å vera ein kristen var å ta krossen sin opp og følgja han, I dette ligg det å leva eit sjølvoppofrande liv. Det å setja eigne behov og interesse til sides for å tena Gud og nesten. Det er akkurat det same Paulus skriv her med litt andre ord.
Når israelittane la eit dyr på altaret, vart dette brent med himmelsk eld.
Når me stiller liva våre heilt og fullt til Guds disposisjon, tenner han oss med sin eld, slik som læresveinane opplevde det den 1.pinsedagen. Då brant sjølvlivet opp, og Gud og hans kraft fekk rom i liva deira. Det forandra alt.
Når me gjev alt til Gud, blir det pinse i liva våre. Gud og hans kraft kjem til uttrykk i liva våre som aldri før.
Å overgje seg til Gud er ein dagleg syssel. Apostelen kallar det for vår "åndelege gudsteneste", noko som me føretek oss kvar dag.
Guds verdiar er heilt annleis enn det som folk flest ser på som stort og viktig.
For folk flest er det viktig å ha det trygt og godt, ha primærbehova dekka, og i tillegg kjem dette å godt med pengar og å realisera seg sjølv med alt som ligg i det.
I Guds rike handlar det om å fornekta seg sjølv og realisera Guds og nestens interesser. Som kristne lærer me å elska Gud over alle ting og nesten som oss sjølve. Det er ganske andre verdiar enn dei som gjeld i verda. Når Paulus her formanar oss til ikkje å innretta oss etter denne verda, så betyr det å ikkje innretta seg etter dei verdiane som gjeld for folk flest, men dei som Gud har gjort gyldige for oss. Kva skjer med oss då? Me får god dømekraft. Når me lyder Gud, lærer me å skilja mellom godt og vondt. Og det var jo i si tid akkurat formålet med kunnskapens tre, det skulle gje Adam og Eva god dømekraft ved å lyda Gud, og ikkje som slangen antyda at denne evnen skulle koma gjennom ulydnad. Men det er ei anna soge.
Desse to versa innleider den formanande delen av Romarbrevet. Frå no av handlar det om korleis kristenlivet skal levast.
Jesus sa i si tid at det å vera ein kristen var å ta krossen sin opp og følgja han, I dette ligg det å leva eit sjølvoppofrande liv. Det å setja eigne behov og interesse til sides for å tena Gud og nesten. Det er akkurat det same Paulus skriv her med litt andre ord.
Når israelittane la eit dyr på altaret, vart dette brent med himmelsk eld.
Når me stiller liva våre heilt og fullt til Guds disposisjon, tenner han oss med sin eld, slik som læresveinane opplevde det den 1.pinsedagen. Då brant sjølvlivet opp, og Gud og hans kraft fekk rom i liva deira. Det forandra alt.
Når me gjev alt til Gud, blir det pinse i liva våre. Gud og hans kraft kjem til uttrykk i liva våre som aldri før.
Å overgje seg til Gud er ein dagleg syssel. Apostelen kallar det for vår "åndelege gudsteneste", noko som me føretek oss kvar dag.
Guds verdiar er heilt annleis enn det som folk flest ser på som stort og viktig.
For folk flest er det viktig å ha det trygt og godt, ha primærbehova dekka, og i tillegg kjem dette å godt med pengar og å realisera seg sjølv med alt som ligg i det.
I Guds rike handlar det om å fornekta seg sjølv og realisera Guds og nestens interesser. Som kristne lærer me å elska Gud over alle ting og nesten som oss sjølve. Det er ganske andre verdiar enn dei som gjeld i verda. Når Paulus her formanar oss til ikkje å innretta oss etter denne verda, så betyr det å ikkje innretta seg etter dei verdiane som gjeld for folk flest, men dei som Gud har gjort gyldige for oss. Kva skjer med oss då? Me får god dømekraft. Når me lyder Gud, lærer me å skilja mellom godt og vondt. Og det var jo i si tid akkurat formålet med kunnskapens tre, det skulle gje Adam og Eva god dømekraft ved å lyda Gud, og ikkje som slangen antyda at denne evnen skulle koma gjennom ulydnad. Men det er ei anna soge.
torsdag 16. april 2015
Share Fred vere med dykk.WMA - 2 MB
Jesus kom til læresveinane sine om kvelden same dagen som han hadde stått opp frå dei døde, og han proklamerte Guds fred over dei. Vårt djupaste behov som menneske er å ha fred med Gud. Lytt til dagens andakt.
Share Fred vere med dykk.WMA - 2 MB
Share Fred vere med dykk.WMA - 2 MB
onsdag 1. april 2015
tirsdag 31. mars 2015
mandag 30. mars 2015
søndag 29. mars 2015
Abonner på:
Innlegg (Atom)