4. mars grunnlovsfesta den franske nasjonalforsamlinga retten til sjølvbestemt abort, eit vedtak som blir feira av innbyggjarane, for meg ein høgst merkeleg triumf.
Kvinnene i Frankrike har sjølvsagt hatt tilgang til sjølvbestemt abort i mange, mange år. Men det å få denne retten grunnlovsfesta, er å ta denne saka eit langt steg vidare, og slik sementerer franskmennene uretten mot dei ufødde barna på ein irreversibel måte. Det må ei stor samfunnsendring til for å endra ein grunnlovsparagraf der det vert kravd 4/5 fleirtal.
Eit lands konstitusjon er det rettslege, politiske og på mange måtar moralske fundamentet for nasjonen. Å innføra noko så destruktivt som retten til å ta livet av komande generasjon i grunnlova, veit eg vil provosera Gud, han som har skapt kvar av dei i sitt bilete, og når ein nasjon provoserer Gud, vil problema hopa seg opp. Den som lever vil sjå.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar