Forføring

 Eg startar i dag med eit sitat frå boka over alle bøker: «Det må koma forføringar, noko anna er ikkje råd. Men ve den som forføringane kjem ifrå!  Det var betre for han å bli kasta i havet med ein møllestein om halsen enn at han skulle lokka ein av desse små til fall. Ta dykk i vare!» Lukas 17,1

Kva er forføring? Det er å lura folk inn i noko som er galt ved å gje inntrykk av at det er rett og bra og nyttig. I våre dagar kjem forføringa til oss gjennom skeive organisasjonar som på tusen måter påverkar barn og unge til å leva liva sine isolert frå Gud og hans gode bod. I dag får skeive organisasjonar fri tilgang til elevar i norsk skule med ein bodskap som seier at gutar kan vera jenter, og jenter gutar. Dei lærer barna at kjønn ikkje har noko med kroppen din å gjera, men kva du føler deg som. Difor kan jenter ha penis og gutar vagina. Og det går an å vera fødd i feil kropp, blir det sagt.

 Problemet med dette er at dette ganske enkelt er vanvittig store og feite løgner som nokon får lov å presentera for barna og barnabarna våre i statens namn. Hadde det vore ein eller annan sjuk person som lanserte desse teoriane, hadde me plassert det der det høyrer heime: i psykiatrien. Men dette er jo den norske stat. Korleis kan me ha hamna her? Det er meg ei gåte. I alle fall har me sove i timen.

Det dukkar opp nye ord i dette universet. Eitt av dei er kjønnsdysfori. Det handlar akkurat om dette at eit barn ikkje føler seg heime i sin eigen kropp, noko som så blir lagt til grunn for ein omfattande irreversibel behandling med pubertetsblokkarar og kirurgiske inngrep. Og så må me spørja: Kan det tenkjast at Rosa kompetanse faktisk gjennom sin kontakt med barn og unge inspirerer dei til å tenkja slik om seg sjølv, at denne organisasjonen er ein katalysator, ja, ei «smittekjelde» for kjønnsdysfori?  Ja, det er mi meining. Barn let seg lett påverka, og akkurat det er ikkje noko sjokkmelding.

Kulturminister Trettebergstuen har lagt  fram eit lovforslag mot såkalla konverteringsterapi der ho lovar 3 til 6 års fengsel for den kristne som ber for ein skeiv med tanke på at han skal endra legning.

Det å behandla unge menneske med pubertetsblokkarar bejublar ho, likeeins kirurgiske inngrep der dei fjernar bryst hos jenter og genitalia hos gutar. Slike omfattande og alvorlege inngrep blir ikkje kalla konverteringsterapi, men kjønnsbekreftande behandling. Ord er makt. For nokre hyklarar desse politikarane er. Blir lova vedteken, er det kirurgane og fastlegane som først bør koma i fengsel.

Pride er eit slikt forførande prosjekt. Gud har definert ekteskapet mellom mann og kvinne som ramma rundt menneske sitt seksualliv. Pride fnys av dette og forkynner at all sex er like bra, og at det eit brotsverk å hevda noko anna.

Pride snakkar om kjærleik og mangfald. Men dette er berre honnørord. Kjærleik er i følgle priden alle former for erotikk, og mangfaldet er kjønnsmangfald. Punktum.

I mange år har me høyrt at «kjærleik er kjærleik». Det er omtrent like intelligent å seia som at «fugl er fugl» og at «fisk er fisk» , utan å ta omsyn at det finst ørn og spurv, brisling og hai.

Den høgaste form for kjærleik er den som kjem til uttrykk når nokon ofrar si eiga lukke til fordel for ein annan. Eller som Meisteren sa det: «Ingen har større kjærleik enn den som gjev livet sitt for sine vener!» Han snakka om seg sølv. Då Kristus leid og døydde for menneskeslekta var det den usjølviske kjærleiken som på gresk blir kalla agape som dreiv han. Når folk ofrar godene sine for å gjera livet godt for andre, er det sann kjærleik. Den er ikkje erotisk. Kjærleiken som foreldre kjenner for barna sine er heller ikkje av den erotiske sorten, ei heller søskenkjærleiken. Å ropa ut at «kjærleik er kjærleik» er både usant, fordummande og forførande.

Gjennom pride vender den førkristne fruktbarhetsreligionen attende til Europa, i Bibelen representert med Baal og Astarta, i gresk mytologi med Artemis (Diana) og i romersk religion av Venus. Før vikingtida kom denne trua til Noreg gjennom gudinna Frøya. No kjem ho att i priderørsla. Den gamle fruktbarhetsånda var ikkje død. Bibelen kallar ho for Jesabels ånd, og dronning Jesabel som levde rundt 700 år før Kristus drap profetane som tala mot henne. No er ho attende, hard som flint.