FrP har på lanfsmøtet sitt vedteke å gå inn for aktiv dødshjelp. Det skuffar meg enormt. Formannen i Den norske legeforening seier at det er eit kvantesprang i tenkinga når eitt menneske (legen) får rett til å ta livet av eit anna. Legen, seier ho, skal ikkje koma til ein pasient for å drepa, men for å berga. Der er eg heilt samd med henne. Men snakkar ho sant? Nei, ho gjer ikkje det. For me har i dette landet hatt sjølvbestemt abort i 30 år, og abort er jo ikkje noko anna enn brutalt drap av små mennesker. Aktiv dødshjelp er på sett og vis ei logisk vidareføring av sjølvbestemt abort. Abortlova privatiserer makta over liv og død i livet si startfase. Ei eventuell lov som sikrar retten til å døy når ein kjenner seg klar for det, privatiserer livet i sluttfasen. Men lova om retten til sjølvbestemt abort er mykje verre enn den lova som måtte koma med FrP, for abortlova gjev ei kvinne og ein lege rett til å drepa ein person som ikkje får høve til å uttala seg. Slik sett er abort simplare enn denne dødshjelpa. Men begge handlingane er heidenske i sin grunn. Og problemet vårt som overtydde kristne er at me snart berre har heidenske parti å forhalda oss til.
Dessutan er eg heilt samd med leiaren av legeforeningen som ottast at den som har rett til å døy når livet vert for belastande, fort vil kjenna på plikt til å døy når hans eller hennar liv vert for belastande for andre.
Det er underleg at slike grunnleggande ting som dette kan vedtakast utan skikkeleg saksførebuing og debatt på eit partilandsmøte. Det er berre så hovudlaust som ein kan få det. Konklusjon: FrP er ut for meg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar