Jesus visste kven han var. Han var trygg på sin identitet som Guds Son. Han visste også kva han hadde å gjera her i verda: gje livet sitt til løysepenge for mange, samt engasjera, utdanna og utrusta menneske til å proklamera og formidla bodskapen om frelse for heile verda.
Å vera ein disippel av Jesus betydde for desse mennene alltid å nyta privilegiet å få vera tett på han. Dagleg fekk dei lytta til den største talaren som nokon gong har levd og ved sjølvsyn vera vitne til korleis Guds den allmektiges godleik, kraft og makt kom til uttrykk gjennom livet hans. Dei var historias heldigaste menn. Ingen tvil om det.
Me vert også i dag utfordra til å vera disiplar av Jesus. Det er berre ei ære. Me får, om me vil, leva tett på Jesus Kristus og henta ut alt det me vil av inspirasjon frå han som er Herre over alle ting.
Disisppelskap betyr altså meir enn noko anna fellesskap med Jesus Kristus. Utan dette fellesskapet, er me evig fortapte menneske. Men saman med den oppstadne Jesus Kristus har me ei reell og levande von. Me skal til himmelen. Det er vår destinasjon, og er me saman med Jesus, kjem me inn så lett som berre det. Han går god for alle som er i hans følgje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar