Guds klokskap

Jakob skriv i brevet sitt i kapittel 3: 13 Er nokon av dykk vis og vitug, då skal han syna det i gjerning, i eit rett liv som har vorte audmjukt gjennom visdom. 14 Men ber de bitter misunning og sjølvhevding i hjartet, då må de ikkje skryta og lyga mot sanninga. 15 Den slags visdom kjem ikkje ovanfrå, men er jordisk og sjeleleg, ja, demonisk. 16 For der misunning og sjølvhevding rår, der er det ugreie og alt det som vondt er. 17 Men visdomen ovanfrå er først og fremst rein. Dessutan elskar han fred og er forsonleg og føyeleg, rik på miskunn og gode frukter, upartisk og utan hykleri. 18 Rettferda er ei frukt som blir sådd i fred og veks fram for dei som skaper fred.

Bibelen snakkar mykje om visdom og klokskap. Salomos ordtøke handlar nesten berre om dette, og det kjem fram at den kloke er den som lever ut Guds kjærleik i kvardagen. Klokskap er å behandla alle menneske med kjærleik og respekt. Det handlar om å ta vare på folk, sei gode ting til dei og gjera gode ting for dei. Det handlar om å vera interessert og spørja om det er noko du kan bidra med i liva deira. 

Misunning og sjølvhevding er noko me alle kjenner til. Det bur latent i oss alle, og dersom dette får overtaket i liva våre, kan me koma til å skapa ugreie og alt som vondt er. Då må me ikkje lyga mot sanninga, men gå til Gud med syndene våre og sanna dei for han, og dersom det ikkje hjelper deg i kampen mot det vonde, går du og skriftar for den åndelege leiaren din og får han til å be for deg og bryta vondskapen si makt i sjela di.

Visdomen frå Gud er rein. Det handlar altså ikkje om å vera lur, men å vera god og ikkje-egoistisk i måten å leva på. Den kloke strekker seg langt og toler det utrulege av sine medmenneske. Strid og konfliktar er det meir enn nok av her i verda. Dersom Gud ikkje får prega oss med sin kjærleik, skal det så lite til før me kjenner oss trakka på og urettferdig behandla. Då gjer me fort èin av to ting: Anten går me til krig, eller så lukkar me ute frå liva våre og blir iskalde mot dei. Begge deler er demonisk. Det djevelen sin løysningsstrategi. 

Skal me derimot gå Guds veg, ber me Jesus om hjelp til å elska som han, og då syner han oss at han er like glad i dei som han er i oss, og at han bar deira synder på same måten som han bar våre. I han er me alle frelste søsken.

Så skal me tenkja på kor lite me bryr oss når andre menneske vert krenkte, og kor lite me let oss indignera av at andre vert behandla urettferdig, og så kan me skamma oss over det.

I kristendomen er det slik at me gjengjelder vondt med godt, at me aldri hemnar oss på skuldnarane våre, men tilgjev dei av hjarta. Men me skal me fynd og klem tala mot den urett som andre vert utsett for. Det er kyrkjelyden sitt profetiske kall i verda. Det er også Guds visdom.