1 Du, Betlehem, Efrata,
minst mellom slektene i Juda!
Frå deg lèt eg ein herskar over Israel koma.
Hans opphav er frå gammal tid,
frå eldgamle dagar.
2 Difor skal han overgje dei,
heilt til tida er komen då ho som skal føda, har fødd.
Då skal resten av brørne hans
koma tilbake til Israels born.
3 Han skal stå og gjeta i Herrens kraft,
i Herren sin Guds høge namn.
Og dei skal bu trygt,
for no rekk hans makt til endane av jorda.
4 Og han skal vera fred.
For ein tekst me har å boltra oss i idag.
For det første: Den er skriven meir enn 700 år før det han omhandlar skjedde.
Det er mange profetiar om Jesus i Det gamle testamentet, og mange av dei er veldig nøyatkige, slik som denne som fortel oss at han skulle bli fødd i Betlehem. Slike ord som dette lærer oss at Bibelen er ei guddommeleg bok som me kan stola 100% på.
For det andre: Han som vart fødd i Betlehem julenatt var Gud i eigen person. Korleis kunne eit lite barn ha sitt opphav frå gamal tid og vera ein herskar frå eldgamle dagar utan å vera Gud? Alle andre barn som blir fødde har nemleg berre ni månader bak seg, men denne gutepjokken hadde eit hav av tid i ryggen. Og når me les Daniels bok ser me fort at det er den evig unge Gud som er blir kalla den gamle av dagar. Jesus Kristus var altså Gud himself
Altså: Jesus er Gud. Punktum. Det finst ingen annan Gud enn han som openberrar seg i Jesus Kristus, og dei som ikkje trur på Jesus, trur ikkje på Gud i det heile tatt, om dei kallar seg muslimar, jødar, kristne, Jehovas vitner, hinduar eller buddhistar.
For det tredje: Jesus Messias er Israels rette og einaste konge. Så langt har ikkje Israels folk akseptert han som dette. Difor har det gått så gale for dei også opp gjennom historia. Men ein dag, om ikkje så lenge, vil dei ta han til hjarta og krona han til konge i liva sine, og då vil dei erfara at Han er deira og vår alles fred.
I Jesus Kristus vart Gud vår bror for å føra oss attende til seg sjølv. Me var alle tapt for Gud, overgjevne til djevelens herredøme og eit liv i synd og gudløyse. Men så kom Jesus inn i liva våre og "frelste oss frå alle våre synder, frå døden og djevelens makt, ikkje med gull og sølv", som Luther skriv i den vesle katekisma si, "men med sitt eige dyre blod og si skuldlause liding og død. Og dette gjorde han for at me skulle vera Hans eigne, leva under han i hans rike og tena han i evig rettferd, skuldløyse og sæla ". Men å bli frelst er ikkje berre å koma attende til Gud, det er også å koma attende til Israels born, las me i teksten vår. For å forstå dette må me spørja: Kva type menneske var Jesus? Han var ein israelitt, ein jøde, og han var konge over jødane. Me er altså frelste av ein israelitt, av ein jøde, og når me let oss frelsa, underlegg me oss Israels sanne konge og blir israelittar og jødar me også. Difor elskar og støttar kristne Israels folk og land. Vår frelse kjem jo frå jødane.
Og Herren Jesus gjeter oss med ordet sitt. Mitt i ei turbulent verd let han oss bu hos seg, og der er me trygge. Menneska kan ta alt ifrå oss, og sjukdom, død og ulukke kan råka oss, men ingenting av dette kan ta Gud ifrå oss, eller riva oss ut av handa hans. I Kristus er me hans reine og vakre barn, og han held oss fast hos seg til me er trygt heime i himmelen. Du har mange synder på samvitet, og livet ditt ser ikkje direkte vakkert ut. Men i Kristus er du perfekt og heilt upåklageleg. Og er du døypt og trur du på Jesus, så ser Gud på deg som om du aldri har gjort ei einaste synd. Korleis kan han det? For syndene dine i all si gru vart tilrekna Jesus og lagt på han èin gong for alle. Dei knuste han på krossen, men dei heftar ikkje lenger ved deg. Gud ser difor på deg som om du skulle vore ein annan person enn den du er. Han ser på deg som om du skulle vore like perfekt som Jesus. Det er saka.
Jesu makt rekk til endane av jorda. Han sa det sjølv også: "Eg har fått all makt i himmel og på jord.." Difor skal evangeliet om riket forkynnast for alle menneske, slik at alle kan få gje si tilslutning til Jesus og bli borgarar av hans rike. Det er vårt privelegium og plikt å forkynna Jesu siger i verda, kalla menneska til omvending og tru og sørga for at alle folkeslag får høyra om han som er ein frelsar for alle. Det undrar meg at det er så mange kristne som ikkje let seg engasjera av Kristi verdsvide misjon og ikkje bryr seg om å vera med å oppfylla misjonsbefalinga. Korleis kan kristne bry seg katten om Frelsaren sine siste ord her på jord? Korleis kan me som får nyta Guds nåde kvar dag, ikkje unna alle den same retten og gleda? Eg fattar det ikkje. Rett og slett.
Å Herre Jesus! Tenn oss i brann for deg og di store sak i verda. Lat oss ikkje nyta dine gåver utan at me ivrar for å dela dei med andre som treng dei like mykje som oss sjølve. For utan din nåde er me menneske fortapte i våre synder, og du har befalt oss om å forkynna di frelse for alle menneske, og me tillet oss å ikkje gjera det, fordi me har så mykja anna å gjera på. Å Herre, tilgje oss og snu oss rundt slik at me oppfører oss som sanne kristne og vigslar oss heilt til det å gjera deg og di makt kjent og gjeldande der me er, og til å tena deg i alle folkeslag. Miskunna deg over oss alle. Amen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar