FN ratifiserte denne universelle fråsegna 10.desember 1948.
I forgårs omtalte eg artikkel 3. I dag hoppar eg attende til artikkel 1 og 2 som utgjer fundamenta for dei 27 rettane som følgjer. For det første: Artikkel 1 framstiller alle menneske som "brør", og slår fast at alle er pliktige til å oppføra seg mot kvarandre som søsken, dvs handsama kvarandre i kjærleik. Kor kjem denne tanken frå? Bibelen. Skal det vera meining i å snakka om ein "brorskap" mellom alle menneske, må dette botna i eit felles farsskap. Den einaste plassen der me finn at alle menneske har eit felles opphav er i Bibelen. Der blir det poengtert at alle stammar frå Adam og Eva, og dei to er skapt av Gud i ei eiga suveren skaparakt. Og ikkje berre det: Han skapte dei i sitt bilete for å vera hans representantar overfor resten av skaparverket. Me skulle vera som han mellom våre medskapningar. Det at me er skapte i Guds bilete løftar kvart einaste menneske til dei store høgdene. Me er blitt gjort "lite ringare enn Gud" som me les i Salme 8.
Artikkel 2 slår fast at alle menneske har same verdi uavhengig av kjønn, hudfarge, religion, politiske haldningar eller kva det skal vera. Kor kjem dette frå? Frå Bibelen. Den første som slo ettertrykkjeleg fast at alle menneske, jødar, grekarar, kvinner, menn, barbarar, slavar og frie, har same verdi, var apostelen Paulus. I Galatarbrevet presiserer han at alle er inkludert i Guds kjærleik, alle er inkludert i Kristi frelsesverk og alle blir Guds barn ved å tru på Jesus. Her stiller alle likt. Galatarbrevet blir kalla Bibelens Magna Carta, det store fridomsbrevet, og Menneskerettsfråsegna hadde vore komplett umogeleg utan føringane som Bibelen har gjeve oss på dette som handlar om det absolutte menneskeverd.
Magna Carta, det store fridomsbrevet frå 1215 som sikra den engelske adelen grunnleggjande rettar overfor den engelske kongen. Det var eit langt steg mot demokrati i Europa.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar