Dette er førstesidetittelen i Aftenposten i dag. 47 unge menneske fekk hjelp til å gøyma seg for drapsmannen sine kuler i skulestova på Utøya. Avisa har fått nokre av dei til å fortelja. Det var redselsfulle timar.
Skulestova synte seg å vera ein trygg plass for dei som gøymde seg der, trass i at ho på ingen måte var ei borg.
Men ein person bad til Gud. "Når ikkje eg har mamma her, får eg ty til den nestbeste," sa han.
Det må ha vore OK for Gud.
Men det ligg noko sterkt i denne forteljinga om huset som vart redninga.
For det finst eit "hus " i verda der me alle kan finna livd for farar, frelse for synd og evig liv. Det ser ikkje så sprekt ut, men Gud er der, og difor er det sterkt. Dette "huset" er Guds kyrkje. Me set "hus" i hermeteikn, for det er ikkje eit fysisk hus, men eit fellesskap mellom folk som trur på Jesus. Dei kan samlast kor som helst, ute som inne, i ein katedral eller på eit lite kjøkken eller i ei celle i eit fengsel for den saks skuld. Det spelar ingen rolle. Jesus seier: "Der to eller tre er samla i mitt namn, der er eg midt i mellom dei." Der Jesus er og deler ut nåde, der er Guds kyrkje. Der truande samlast, Ordet vert forkynt og dåp og nattverd forretta, der har me Jesu Kristi kyrkje. Meir skal det ikkje til. Men ikkje noko mindre heller.
Gud har laga til ein tilfluktsplass for syndarar på jorda. Må alle skunda seg til denne "stova" for å finna vern mot den domen som kjem over verda.
Noa og familien hans gjekk inn i arken. Hadde dei valt å stå utanfor og ikkje søkja ly og frelse i båten Noa og sønene hadde bygd, ville dei ha drukna i flaumen saman med alle som ikkje ville høyra, venda om og tru.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar