Uria er ein av dei store karakterane i historia, på linje med Josef og Daniel.
Kong David var desperat. Han hadde drive hor og gjort Batseba med barn. Kva skulle han gjera? Han la ein plan. For å løyna synda si måtte han ha Uria heim. Han måtte få graviditeten over på han Dersom Uria kom heim, villa alt verka så naturleg, og ingen ville ha oppdaga David si synd. Men David forrekna seg. Uria ville slett ikkje dela seng med kona medan kameratane hans kjempa i fronten og frista eit strevsamt liv i felt. Nei, han ville sova ute som dei, og dela deira kår så godt han fekk det til. Uria la seg i telt utanfor kongens slott. For ein karakter denne mannen hadde, ein mann av edelt merke. Men det hadde sin pris. David sørga for å få han drepen i strid, og kongen vart både horkar og mordar.
Bekvemmeligheten er kristendomen sin verste pest og hindring. Me, som alle andre, hatar ubehag. Me søkjer med iver det som gjer livet komfortabelt. Men skal me skapa historie, må me gjera det rette og gå Guds veg sjølv om det inneber å leva ubekvemt. Uria gjorde det, og han lyser i historia. Ingen kunne ha klandra han om han gjekk heim til Batseba, men ved å ta meir ubehag enn det andre kunne forventa av han, kom han til å berga David frå undergangen . Men han sjølv vart drepen.
For Jesu læresveinar er det ubekvemme meir regelen enn unnataket. Jesus snakkar om å gå på den smale vegen der få bevegar seg. Kva handlar det om? Om å gå ei ekstra mil med eit menneske, om å hjelpa dei fattige og undertrykte, om å ha ein misjonsretta økonomi, om å leva eit sjølvoppofrande liv (Jesus snakkar om å bera krossen sin), om å leva i nøgdsemd, om å leva i bøn og faste og om å vera eit aktivt vitne om Jesus i kvardagen. Alt saman har sin pris. Men det genererer store verdiar.
Då Kristus overgav livet sitt i døden for oss, fekk med det som ei gåve. Slik vil han at me skal leggja ned liva våre i teneste for nesten. Då møter dei Jesus i oss.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar