31.oktober er det 501 år sidan Martin Luther starta
reformasjonen, ei rørsle som må seiast å markera eit vasskilje i verdas
historie.
Gjennom skriftene sine påviste Luther at kvar enkelt av oss
kan kjenna Gud heilt personleg, og læra oss å dømma om kva som er rett og galt,
både når det gjeld livsførsel og tru. Han omsette Bibelen frå gresk og hebraisk
til tysk slik at landsmennene hans sjølve kunne lesa Skrifta og gjera seg opp ei meining om kva som står skrive.
Før Luthers tid måtte dei lesa og høyra frå Bibelen på latin, eit språk som få
eller ingen ikkje-teologar meistra.
Etter den tid er Bibelen, eller deler av han, blitt omsett
til 3223 språk (siste oppdatering frå Wycliffe bibeloversetjarar), og over alt der han blir lest og trudd, endrar han
enkeltpersonar og samfunn til det betre. Det blir mindre korrupsjon og
vinningsbrotsverk, mindre aggresjon og vald, meir omsorg og eit langt varmare
sosialt klima. Men det største av alt er at folk gjennom Bibelen møter Gud,
kjem til tru på Jesus og får eit levande håp utover død og grav.
Kva Bibelen betyr er meisterleg skildra i boka «De skjulte ordene» av Sigmund Evensen. Han og kona Ingjerd reiste med barna sine til Papua
Ny-Guinea rundt 1980, busette seg langt inne i jungelen hos Umanakainafolket.
Desse snakka eit språk som ingen ikkje-umanakaina forstod. Familien Evensen var
dei første utanforståande som lærte seg dette språket. I 15 år budde dei i
Bonenepi, som landsbyen heitte, og på denne tida omsette Det nye testamentet
til umanakaina, lærte folket å lesa og skriva og fekk sjå kva enorme krefter
som bur i Bibelen. Umanakainafolket vart forvandla frå å vera eit hemn og valdssamfunn
til å bli eit samfunn fullt av tilgjeving og kjærleik. Det vart ei stor
endring, ein reformasjon.
Me har hatt Bibelen på norsk i ikkje meir enn vel hundre år,
før den tid måtte nordmenn lesa han på dansk. Likevel har boka hatt ein
eventyrleg innverknad på norsk kultur, tenkemåte og lovverk. Men no er
bibelkunnskapen blant folk flest på retur, og den kristne bodskapen taper gradvis
makta si i den norske folkesjela.
På denne bakgrunnen vil eg gjerne oppmoda lesarane mine lesarar om også å bli ivrige bibellesarar. Det må jo vera noko med ei bok som har fått
mykje større utbreiing i verda enn noko anna bok som nokon gong er skriven. Paulus
kallar ho for «den heilage skrifta», noko som tyder at Gud bur i ho, og at alle som les med ærlege motiv, til slutt vil møta Han på sidene og erfara
ein personleg reformasjon i livet.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar