Me tullar ikkje med Gud og evangeliet. Dersom menneska ikkje vil ta imot og elska sanninga, straffar Gud med å senda villfaring slik at ein trur løgna. Antikrist vil vera Guds reaksjon på at menneska i stor grad avviser evangeliet når dei får det forkynt. I staden får dei den "kristendomen" dei vil ha: kraft og mirakler utan omvending og bot.
Dette vil vera slik når "den lovlause" står fram. Men verda har sett mange Antikristar, skriv Johannes i sitt første brev. Dei dukkar opp tiit og ofte, og Guds hensikt med dei er openberr: dei skal forvirra mennenska som har gjort hjarto sine harde mot evangeliet slik at dei ikkje skal tru og bli frelst.
Me tenkjer ofte slik at det er Guds sak å forklara seg skikkeleg for folk, og at dersom han berre gjer det, så vil dei tru. Men det er ikkje sant. Det er ingenting uklårt med Gud. Abraham sa til den rike bonden som var i dødsriket at dersom ikkje brørne hans ville tru Moses og profetane (Det gamle testamentet), ville dei heller ikkje tru om nokon sto opp frå dei døde.
Profeten Jesaja fekk i oppdrag å forkynna på ein slik måte at folks hjarto vart harde (Jesaja 6). Kvifor det? Fordi nådetida var over for folket. Profeten forkynte ikkje berre dom, men sjølve forkynninga hans var ein dom. Då er me ute på djupt vatn.
Me finn det same hos Jesus. Dei fleste trur at han talte i likniongar for å gjera evangeliet lett å begripa for folk. Men det var i røynda omvendt. Likningane var ein dom over deira manglande vilje til å venda om, han gjorde det for at folk IKKJE skulle forstå og bli lækte (Matteus 13,10 ff), i alle fall ikkje utan at dei audmjuka seg og kom til han for å få likningane forklarte. Han gjorde terskelen så høg, og porten så trong.
I Lukas 19 les me nokre dramatiske ord : 41 Då Jesus kom nærare og såg Jerusalem, gret han over byen 42 og sa: «Hadde du berre på denne dagen skjøna, du òg, kva som tener til fred! Men no er det gøymt for auga dine. 43 Det skal koma dagar over deg då fiendane dine kastar ein voll opp rundt deg, kringset deg og trengjer deg frå alle kantar. 44 Dei skal slå deg til jorda, og folket ditt med deg, og det skal ikkje liggja att stein på stein i deg, fordi du ikkje skjøna at tida var komen då Herren gjesta deg.»
Det som Jesus her profeterer om hende i år 70. Då kom Titus med sine veltrente romerske troppar og kringsette byen, heldt han i eit jerngrep i to år før dei trengte inn i han og la Guds stad i grus. Det var ein nasjonal katastrofe som kom til å spreia jødane for alle vindar og til alle verdas hjørner.
Me lærer av dette at det kan koma til å kosta ein by eller eit folk dyrt å avvisa evangeliet om Jesus Kristus. Så mange krigar, så mykje naud og elende har råka menneska gjennom historia fordi dei ikkje forsto kva som tente til deira fred, nemleg å ta imot Jesus Kristus som Herre og frelsar og saman søka venleg samfunn med han og kvarandre.
Det er blitt sagt at den tyske lutherske kyrkja avviste pinsevekkinga då denne kom tidleg på 1900-talet, og identifiserte henne som djevelens religion. Så fekk dei djevelens religion.
Det kviler eit alvor over det å få evangeliet forkynt. Alle menneske har rett til å høyra det, men dei har også ei plikt til å ta imot, og det er det ikkje mange som har forstått, ei heller av dei som i dag forkynner Ordet. Me tilbyr evangeliet som ei vare. Medan Johannes døyparen, Jesus, Peter og Paulus på si side befalte folk å venda om og tru. Dei representerte Gud på eit anna nivå av autoritet enn det me gjer i dag. Jesus er kongen over kongane, og hans ord er eit kongebod, og han forventar positiv respons på sitt kall til omvending, tru, frelse og fellesskap.
Framhald
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar